ตอนที่ 6
860 คำ
"เพราะฉันกำลังจะตาย"
ดวงตากลมของเด็กสาวถึงกับเบิกกว้างอย่างตกใจ ก่อนจะมองเห็นหยดน้ำตาที่หลั่งไหลพรั่งพรู ออกมาจากดวงตากลมของเจ้านายสาว
"ฮึก! ฉันขอร้องเถอะนะแพงขวัญ ช่วยทำให้ฉันสมปรารถนาทีเถอะ ฮือๆ"
"คุณผู้หญิง..."
สาวน้อยหันไปมองหน้าผู้เป็นยาย ที่กำลังนั่งร้องไห้เงียบๆ ไปพร้อมกับเจ้านาย จากนั้นเจ้านายสาวก็ค่อยๆ เล่าเรื่องราวอันโชคร้ายของตน ให้แพงขวัญฟังอย่างน่าเห็นใจ
"คุณอรรถเป็นคนเจ้าชู้ก็จริง แต่เขารักฉันมากจนไม่คิดจะยกย่องใครขึ้นมาทัดเทียมฉัน และฉันเองก็ไม่ต้องการให้เป็นเช่นนั้น แต่แล้ววันหนึ่งก็เกิดโชคร้าย เมื่อฉันไปตรวจสุขภาพ แล้วพบว่า...ฮึกๆ ตัวเองเป็นมะเร็งที่รังไข่ทั้ง 2ข้าง จึงไม่สามารถมีลูกได้ แต่โชคชะตาดูเหมือนจะเล่นตลกกับฉัน เมื่อไปตรวจอีกครั้งหลังการรักษาแล้วพบว่ามันลามมาถึงปากมดลูกแล้ว ฮึกๆ ฉันปรนนิบัติคุณอรรถไม่ได้มาหลายเดือน จนยอมให้เขาพานังเล็กนังน้อยเข้ามาในบ้าน แม้ว่าเขาจะใช้นังพวกนั้นไว้แค่เสพสุขก็เถอะ แต่นับวันฉันก็ยิ่งไม่ไว้วางใจ ผู้หญิงทุกวันนี้ไว้ใจไม่ได้ พวกหล่อนไม่คิดจะหยุดอยู่แค่การนอนให้คุณอรรถเสพสุขอย่างเดียวแน่ และสิ่งเดียวที่จะแก้ได้ คือต้องหาคนที่จะมัดเขาให้อยู่หมัด"
เจ้านายสาวหันมาจ้องหน้าแพงขวัญ ในแววตามีความเว้าวอนน่าสงสาร
"แล้วทำไมคุณถึงคิดว่าหนูจะช่วยได้ละคะ ผู้หญิงพวกนั้นมีแต่สวยๆ และยั่วยวนเก่งๆ ทั้งนั้น แล้วคนอ่อนหัดอย่างหนูจะเอาอะไรไปสู้"
ทิพวรรณเอื้อมมือไปลูบไล้ใบหน้าสวยของแพงขวัญ พลางจ้องมองเธอผ่านม่านน้ำตาด้วยความชื่นชม
"เพราะฉันรู้ว่า คุณอรรถชอบแบบไหน ฉันอยู่กับคุณอรรถมา 20กว่าปี ฉันรู้ว่าจะทำแบบไหน ให้สามีคลั่งไคล้จนโงหัวไม่ขึ้นได้ และถ้าฉันดูไม่ผิด คุณอรรถน่าจะถูกตาต้องใจหนูตั้งแต่แรกเห็นแล้ว และเชื่อเลยว่าเขาคลั่งไคล้หนู จนกำลังคิดหาวิธีเคลมหนูอยู่เป็นแน่"
คำพูดของทิพวรรณทำให้แพงขวัญถึงกับนั่งตัวสั่น ถ้าเป็นเช่นอย่างที่เจ้านายสาวว่า เธอก็คงอยู่ยากแล้ว
"แล้ว...หนูต้องทำยังไงคะ"
"หนูต้องยั่วยวนเขา ทำให้เขาตกหลุมรักหนูให้ได้ คนอย่างคุณอรรถแค่เซ็กซ์ไม่สามารถมัดเขาไว้ได้หรอก ต้องรักด้วยเขาถึงจะยอมศิโรราบต่อหนู"
"รักเหรอคะ"
"ใช่ ทำให้เขารู้สึกว่า ถ้าไม่รักก็อย่าหวังจะได้แอ้ม เพราะหนูไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นของเล่นของเขา แต่หนูเกิดมาเพื่อทำให้เสืออย่างเขาหมดเขี้ยวเล็บ"
"แต่หนูยัง..."
"แพงเอ๊ย...ยายเองก็ลำบากใจ ใช่ว่ายายจะเห็นด้วยกับเรื่องนี้ แต่มันเป็นความประสงค์ของคุณผู้หญิง ยายก็อยากให้เอ็งรับพิจารณาด้วย คุณผู้หญิงกับคุณอรรถสิ้นหนทางที่จะมีทายาท ถ้าคนที่คุณผู้หญิงเลือกคือเอ็ง นั่นเพราะท่านไว้ใจ ที่จะให้เอ็งสร้างเชื้อสายสืบทอดผลประโยชน์ของท่าน มันเป็นบุญหัวของเอ็งแล้ว ทรัพย์สมบัติของท่านมีมากมายนัก เอ็งดิ้นรนหาเองกี่ร้อยชาติก็ไม่มีวันหาได้ ท่านยอมยกทุกอย่างให้เอ็งขนาดนี้ เอ็งยังจะใจจืดใจดำอยู่ไหม ใช่ว่ายายสนับสนุนเองเพราะอยากได้สมบัติท่านหรอกนะ แต่ยายเป็นห่วงแทนคุณผู้หญิง ถ้านังเล็กนังน้อยของคุณอรรถ คนใดคนหนึ่งได้ขยับขึ้นมาแทนคุณผู้หญิง สมบัติพัสถานที่มีคงถูกถลุงจนหมดเป็นแน่ "
"หนูไม่ต้องกังวลนะ ทุกอย่างมันคือความเต็มใจของฉัน ฉันจะช่วยอยู่ห่างๆ ทำทุกอย่างให้เต็มที่ คิดซะว่าหนูคือตัวฉันและคุณอรรถคือสามี หนูมีสิทธิ์ที่จะจัดการเขาได้ทุกเรื่อง ถ้าคำตอบของหนูคือตกลง ฉันจะเขียนพินัยกรรมยกทุกอย่างให้หนูวันนี้เลย"
"แล้วสุขภาพของคุณผู้หญิง..."
"มะเร็งระยะสุดท้าย "
"ฮะ...แล้วคุณอรรถเธอไม่ทราบเหรอคะ"
"ฉันพยายามดูแลตัวเอง ให้ดูแข็งแรงสดใสขนาดนี้ เธอเองยังดูไม่ออก แล้วสามีที่แยกห้องนอนกับภรรยามาหลายเดือน จะมองออกได้ยังไง"
"คุณผู้หญิง ฮึก...คงทรมานมากใช่ไหมคะ ฮือๆ"
แพงขวัญโผเข้ากอดเจ้านายสาวอย่างรู้สึกสงสาร คนเราจะต้องเก่งและอดทนขนาดไหน ถึงจะทนทรมานกับอาการของโรคร้ายนั้นได้
"ช่วยทำให้ฉันสมหวังด้วยนะหนูแพง ฉันขอร้อง"
"ค่ะ หนูรับปากค่ะ หนูจะช่วยให้คุณผู้หญิงสมปรารถนาค่ะ"
"ขอบใจนะหนูแพง ขอบใจมากจริงๆ"
แพงขวัญกอดเจ้านายสาวแน่น ด้วยความรู้สึกสงสารและเห็นอกเห็นใจ ความรู้สึกของแพงขวัญวันนี้ เป็นความรู้สึกเดียวกับตอนที่กำลังจะเสียแม่ไป แม้จะเป็นเพียงเวลาสั้นๆ แต่เธอก็รู้สึกผูกพันกับเจ้านายสาวเป็นอย่างมาก
- ผู้เขียน
