“โอ...ไม่...ดอม...ได้โปรดฟังแม่”
อิซาเบลร้องไห้ออกมา เธอก้าวเข้าไปหาบุตรชายแต่ดอมมินิคกลับถอยไปข้างหลังขณะส่ายหน้า
“แม่ครับ...เรื่องนี้ไม่ใช่เฉพาะผมเท่านั้นที่รู้ ผมอาจเป็นลูกอกตัญญูที่ทำเหมือนไม่รักแม่ตัวเอง แต่ผมไม่อยากให้แม่ทำผิดอีกและอยากให้แม่ยอมรับความจริง ผมจำเป็นต้องส่งนายชาญไปให้ตำรวจ และตอนนี้ก็มีเจ้าหน้าที่กำลังคอยแม่อยู่ข้างล่าง”
“ดอม...” อิซาเบลกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก แขนของเธอลู่ลงข้างลำตัวคล้ายจะยอมจำนน แผนการณ์ของเธอพังทลายไม่ใช่เพราะลูกชายของเธอเอง หากเป็นเพราะพระเป็นเจ้าไม่เคยเข้าข้างคนผิด และเธอน่าจะตระหนักความจริงในข้อนี้ดี หญิงวัยกลางคนถอนหายใจและกล่าวออกมาในที่สุด
“ดอม...แม่รู้ว่าแม่ผิด แม่เป็นคนวางแผนและสร้างเรื่องทุกอย่างเพราะต้องการบำบัดความเจ็บปวดให้ตัวเอง ทั้งที่มันจะทำให้ลูกของแม่เจ็บปวดมากกว่าร้อยเท่าพันเท่า ดอมมินิค...แม่ขอโทษ แต่ก่อนที่แม่จะมอบตัวกับเ
