เป็นเวลาอีกชั่วครู่กว่าที่ชายหนุ่มจะถอดถอนความเป็นชายซึ่งยังเหยียดขยายออกจากกึ่งกลางลำตัวของร่างอรชร รสิการีบดึงเสื้อและกางเกงวอร์มบนตัวเธอให้อยู่ในสภาพเหมือนก่อนออกจากกระท่อมมาถึงที่นี่ เธอยังเหน็ดเหนื่อยทว่าก็รีบรวบรวมกำลังลุกนั่งในท่าชันเข่าขณะที่ชายหนุ่มเอนตัวลงนอนใต้โคนต้นสนและไม่สนใจจะเก็บตัวตนของเขาที่ยังผงาดกลับเข้าไปในกางเกงเดนิม
รสิกาแสร้งว่ามองไปทางอื่น แก้มของเธอมีสีแดงระเรื่อขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผล หญิงสาวคิดอะไรบางอย่างชั่วขณะ แต่ก่อนที่จะลุกขึ้นกลับถูกมือของคนตัวโตรั้งไว้
“โรส...คุณจะไปไหน?” ดอมมินิคถามก่อนยันตัวลุกขึ้นนั่งและเบียดตัวเข้าไปชิดหญิงสาว
“กลับไปที่กระท่อมค่ะ” รสิกาตอบโดยไม่ยอมหันมามองใบหน้าคร้ามเข้มไม่อย่างนั้นเธอคงได้เห็นแววตาสีสนิมเหล็กที่เคยดุกร้าวคู่นั้นอ่อนโยนมากขึ้นอย่างที่เธอคาดไปไม่ถึง
“หรือว่า” เธอพูดต่อขณะเอียงหน้าหันมามองเขา “จะให้ฉันอยู่ตรงนี้ คุณจะ
