ดอมมินิคมองตามหลังร่างเล็กบอบบางที่เดินจ้ำอ้าวขึ้นไปตามทางลาดของไหล่เขา เขาเสยผมที่ปรกบนหน้าผากและทบทวนความรู้สึกของตัวเองที่กำลังเปลี่ยนไป มันคือความเคลือบแคลงในใจที่ค่อย ๆ หดหายไปพร้อมกับความสงสัยอันใหม่ ทว่ากลับเป็นความคลางแคลงใจในตัวเอง
ตอนแรกเขาอยากจะบีบเค้นทุกอย่างออกมาจากปากของรสิกา ลูกสาวของแม่บ้านที่ถูกสงสัยว่าอาจมีส่วนเกี่ยวข้องในการตายอย่างมีเงื่อนงำของเอ็ดมันน์
แต่จนแล้วจนรอดเขาก็ยังไม่ค้นพบความจริงอะไรสักอย่าง หนำซ้ำยังเผลอไผลไปกับความอ่อนหวานและท่าทีไม่เดียงสาของหญิงสาวที่วัยขนาดนี้น่าจะรู้เรื่องระหว่างชายหญิงอย่างดีแล้ว
เป็นเวลาอีกกว่าสัปดาห์ที่ดอมมินิคยังคงอยู่ที่กระท่อมของเขาบนยอดเขาเมาท์ วอชิงตัน โดยไม่พูดถึงเรื่องการกลับไปสะสางงานที่เหมืองถ่านหินในเมืองเมดิสัน รัฐเวสต์เวอร์จิเนียแต่อย่างใด
รสิกาต้องตื่นเช้าในทุกวันเพื่อเตรียมกาแฟเอสเปรสโซและขนมปังปิ้งหลังจากนั้นจ
