นัยน์ตาของรสิกาขยายกว้างขึ้นเล็กน้อย เธอหันกลับไปยังทางลาดชันที่เดินลงมาจากกระท่อม เพียงชั่วครู่จึงกล่าวตอบ
“ก็ได้ค่ะ...ถ้ามันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับแม่ของฉัน ฉันก็จะกลับไปกับคุณ”
หญิงสาวกล่าวเสียงเบาลงและตำตอบของเธอก็จุดรอยยิ้มบนใบหน้าดุของชายชาวไทย ชาญมองไปรอบ ๆ เหมือนระแวดระวังอะไรสักอย่างก่อนที่จะหันหลังให้เพื่อเดินนำหน้าในขณะที่หญิงสาวเดินตาม
แต่รสิกาก้าวไปไม่ทันถึงห้าก้าวเธอก็หยุดอยู่หลังเขาในระยะประชิดก่อนจะรวบรวมกำลังผลักด้านหลังของชายแปลกหน้าที่อ้างว่าจะพาตัวเธอกลับ ชาญซึ่งไม่ทันได้ระวังตัวล้มลงตามแรงผลัก และเมื่อหันกลับมาอีกครั้งก็เห็นว่ารสิกาวิ่งหนีไปอย่างไม่คิดชีวิต
“โธ่เอ๊ย! นังบ้า...ฉันจะฆ่าแกซะเลยที่นี่!”
ชาญคำรามออกมาด้วยความโมโหสุดขีด เขาดึงปืนพกขึ้นมาและชูขึ้นฟ้าก่อนลั่นไกเสียงดัง
ปัง!
เสียงนั้นสะท้อนก้องไปมาในป่าสนและดูเหมือนมันจะสะท้อนไปถึงภูเขาที่อยู่ใกล้เคียง รส
