“เอาทุกอย่าง อย่างละชิ้นค่ะ” กวินธิดาเลือกไส้ขนมปังสังขยาโบราณไม่ถูก ไม่รู้จะกินอะไรดี จึงสั่งทุกไส้ ซึ่งมีทั้งหมด 21 ไส้
“ชะนีจะกินทุกอย่างไม่ได้”
“ทำไมจะกินไม่ได้” กวินธิดาฮึดฮัดที่ภาคภูมิขัดใจ
“ยัง ยังไม่รู้อีก” ภาคภูมิกลอกตามองบนใส่กวินธิดา บ่งบอกว่ากำลังเอือมระอาเป็นที่สุด
“น้าแคงกิงไม่ไหวแย้ว”
“น้ามดฉั่งเยอะ กิงไม่หมด”
“มาริน มิรา ยังรู้ แต่ทำไมชะนีไม่รู้” ที่เด็กหญิงฝาแฝดพูดถูกทุกอย่าง ตั้งแต่ออกจากร้านหอยทอด ก็ไปต่อกันที่ร้านไอศกรีมลอยฟ้า เธอกินไปแค่ 2 คำ ส่วนที่เหลือเขาก็ต้องเป็นคนรับผิดชอบ ผ่านร้านลูกชิ้น สั่งมา 5 ไม้ ก็กินไปไม้ละลูก ที่เหลือเขาก็ต้องกิน
“น้ามดหมองน้อยเหมืองน้าเชฟแน่เยย”
“มิราขา น้ามดจะกระอักเลือดแล้วนะคะ”
“นิสัยเสีย อยากกินทุกอย่าง แต่กินเหมือนชิม แล้วให้แคนกินต่อ คิดบ้างไหมว่าแคนจะกินไหวหรือไม่ไหว ลองกินเองบ้างไหมจะได้รู้ว่าพะอืดพะอมเป็นยังไง สะ...”
