“เป็นห่วงผมใช่ไหม” ไตรทศเชื่อว่าขวัญชีวาต้องมีความห่วงใยตนไม่มากก็น้อย ไม่เช่นนั้นคงไม่เข้ามาดูเขาตอนที่ถูกพี่ชายชกหน้าไม่ยั้ง โดยเฉพาะแววตาที่ฉายชัดออกมาให้เห็น
“ถ้าไม่ติดว่าปากเป็นแผลจะเอาผ้าก๊อตปิดปากไว้ จะได้ไม่ต้องพูดมาก” ผ้าก๊อตถูกหยิบขึ้นมาใช้ข่มขู่
“อย่าโหดร้ายกับผมนักเลย”
“เออใช่” ขณะทำแผลให้ไตรทศ จู่ๆ ขวัญชีวาก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ จนเผลอลงน้ำหนักมือมากเกินไป
“โอ๊ย!! นี่คุณจะฆ่าผมให้ตายเลยหรือไง กดมาได้ เจ็บจะตายแล้วเนี่ย” ความเจ็บทำให้ไตรทศผงะหนีมือเรียวอัตโนมัติ
“น้าเชฟอย่าตายนะ” ได้ยินดังนั้น หนึ่งนภากับหนึ่งวารีก็พุ่งเข้ามาหาน้าเซฟของพวกตน ร้องขอไม่ให้เขาตายด้วยแววตาวิงวอนไร้เดียงสา
“ก็มีแต่มารินกับมิราที่เป็นห่วงน้าเซฟ” ไตรทศซึ้งใจยิ่งนักในความห่วงใยที่สองเด็กน้อยมีให้ และไม่ใช่แค่ในเวลานี้ แต่ทั้งคู่ยังช่วยปกป้องเขาจากพี่ชายด้วย และฝีมือการขว้างตลับเมตรก็แม่นยำอย
