“ปาถมพาบาง” หลานสาวฝาแฝดตัวน้อยช่วยกันปฐมพยาบาลหลังเท้าของคนเป็นน้า ประคบด้วยน้ำแข็งห่อผ้าที่คนเป็นยายทำให้
“ไปโดนอะไรกระแทกมา” อธิศสังเกตรอยบวมช้ำบนหลังเท้าของลูกชาย บ่งบอกว่าถูกกระแทกอย่างแรง
“สาวครับ”
“อย่าบอกนะว่าสาวกระทืบเท้าใส่ แล้วก็อย่าบอกนะว่าสาวคนนั้นคือพริก”
“ก็มีอยู่คนเดียวแค่นั้นแหละครับ”
“แล้วไปทำอะไรให้พริกโกรธอีกล่ะ” ไลลาลิณยื่นยาแก้ปวดกับแก้อักเสบพร้อมน้ำดื่มให้ลูกชาย
“ขอบคุณครับ พริกไม่รับคำขอโทษจากวาฬครับ” อคิราห์รับยาและน้ำจากคนเป็นแม่ บอกเสียงอ่อย
“ความรู้สึกถ้าลองได้เสียไปแล้วก็ยากที่จะเรียกกลับคืนมา คนที่โดนไปแบบนั้นเจ็บปวดมากนะ ขอโทษ สำนึกผิด และขอคืนดี นั่นเป็นสิ่งที่ควรทำ และปลาวาฬได้ทำไปแล้ว ต่อจากนี้ก็ต้องแสดงความจริงใจ และจำไว้เสมอว่าทุกครั้งก่อนจะพูดหรือทำอะไรให้นึกถึงผลที่จะตามมา จะได้ไม่ต้องมาเสียใจภายหลังแบบนี้” เรื่องนี้ไลลาลิณไม่เข้าข้างลูกชาย พร
