เรื่องของเมื่อคืน...
“มดเดินดีๆ เดี๋ยวก็ล้มหน้าคะมำ” ไตรทศเซไปตามคนเมาที่พุ่งถลาไปข้างหน้า
“ปล่อยๆ มดเดินเองได้ แคนดี้ไปไหน แคนดี้” กวินธิดาร้องเรียกหาเพื่อนด้วยความเคยชิน ตลอดเวลาเกือบ 4 ปี ภาคภูมิแทบจะเป็นทุกอย่างของเธอ ไม่ว่าจะเพื่อน รูมเมท ดีไซน์เนอร์ส่วนตัว ช่างทำผม ช่างแต่งหน้า ของใช้ทุกอย่างไม่ว่าจะครีมบำรุงผิว เครื่องสำอาง ก็เป็นคนคัดสรรมาให้ หรือแม้แต่ช่วยเลือกชุดชั้นใน
“อยู่นี่ เรียกอยู่นั่นแหละ จะเป็นภาระอะไรอีก” ภาคภูมิสะบัดแขนออกจาก รปภ. ที่ช่วยพยุงตัวเองขี้นมาบนห้อง ปากบ่นรำคาญ แต่ก็รีบปรี่เข้าไปหาเจ้าของเสียงเรียกด้วยความเคยชิน
“คันหลัง เกาหลังให้หน่อย” กวินธิดาคันคะเยอที่แผ่นหลัง แต่ก็เกาไม่ถึง
“ภาระจริงๆ มาเร็วเลย”
กวินธิดาโผเข้าหาภาคภูมิ แต่ทันทีที่ถึงตัว ก็ต่างอาเจียนใส่อีกฝ่าย
แหวะ!!!
“ได้เป็นภาระกันทั้งคู่เลยทีนี้ ดีนะไม่เปื้อนที่นอน” ไตรทศมองกวินธดากับภาคภูมิ
