เมื่อไม่ไปโรงเรียน หนึ่งนภากับหนึ่งวารีก็ต้องมาช่วยงานที่โรงแรม สองผู้ช่วยตัวน้อยถือแฟ้มเอกสารเดินตามน้าปลาวาฬ ซึ่งดำรงตำแหน่งประธาน Leilalynn Hotels Group (LHG) เป็นที่เอ็นดูของผู้พบเห็น ก่อนจะพากันชะงัก หันมองหน้ากันเลิ่กลั่ก และร้องเรียกคนเป็นน้า
“น้าปลาวางขา”
“มาริน มิรา เรียกน้าทำไมครับ” อคิราห์หยุดการสนทนากับเลขาฯ แล้วหันมาให้ความสนใจหลานสาว
“มิยาเหมืองเห็งน้าพริกเยย” หนึ่งวารีมีท่าทางไม่มั่นใจ ด้วยขัดแย้งในใจ น้าพริกเรียนปริญญาโทที่ประเทศออสเตรเลีย แล้วจะมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร
“มายิงก็เห็ง เห็นน้าพริกเหมืองมิยาเยย” หนึ่งนภาเริ่มมั่นใจเมื่อน้องสาวฝาแฝดก็เห็นเหมือนกับตัวเอง
“เห็นที่ไหนครับ”
“นู่ง” เด็กหญิงตัวน้อยชี้ไปยังทิศทางเดียวกัน
อคิราห์มองไปยังทิศทางที่หลานสาวชี้คือทางเข้าโรงแรมทิพย์ธานี ภูเก็ต โรงแรมระดับ 5 ดาว ก็ไม่พบพริมาหรือคนที่คล้ายเธอ เพราะถ้าเป็นเธอ ต่อให้เห็นเพ
