“น้าเชฟจอดยดก่อง” สองพี่น้องฝาแฝดตะโกนลั่นรถ คนรับหน้าที่ขับรถเหยียบเบรกจมมิด จนรถที่ขับตามหลังเบรกตัวโก่ง บีบแตรเสียงดังสนั่นหวั่นไหว
เอี๊ยดดดดดดด!!
ปรี๊นนนนนนน!!
“มาริน มิรา เป็นอะไรครับ” น้ำเสียงของไตรทศตกอกตกใจ ไม่สนใจเสียงแตรหรือใครจะก่นว่า เป็นห่วงหลานสาวของเพื่อนที่ร้องขอมากับตน
“ยืมชื้อตาหยับเมกนะน้าเชฟ” หนึ่งวารีบอกสิ่งที่น้าเซฟหลงลืมซึ่งเป็นของสำคัญ นั่นก็คือตลับเมตร
“โธ่ น้าเซฟก็คิดว่าเป็นอะไรกัน” ไตรทศพ่นลมหายใจโล่งอกที่ไม่ได้เกิดอะไรขึ้นกับสองเด็กหญิงตัวน้อย
“ชื้อตาหยับเมกก่องนะน้าเชฟ” หนึ่งนภาย้ำเตือน
“ตาหยับเมกเยอะๆ เยยนะน้าเชฟ” ไหนๆ ก็ซื้อแล้ว หนึ่งวารีให้น้าเซฟซื้อตลับเมตรหลายๆ อันไปเลย
“โอเคครับ”
ไตรทศไม่ขัดใจสองเด็กน้อย ขับรถมุ่งหน้าไปยังร้านขายอุปกรณ์ก่อสร้าง หนึ่งนภากับหนึ่งวารีเหมาตลับเมตรทุกยี่ห้อที่มีวางขาย
“เวออกไปพบลูกค้าแถวมีนบุรีนะ น่าจะกลับช่วงบ่
