“มากไปแล้วค่ะน้องนนท์ โอเวอร์ซะ”
เด็กชายหัวเราะคิกๆ ที่ถูกคนเป็นแม่มองตาขวาง
“เอาล่ะ แม่ดีใจนะที่น้องนนท์ชอบที่นี่ แม่จะพยายามทนนะ” ฝ่ามือเล็กลูบศีรษะเล็ก พร้อมยิ้มจางๆ ออกมา เพราะอย่างน้อยความทุกข์ทรมานใจของเธอก็แลกมาด้วยความสุขของน้องนนท์ เท่านี้ก็ถือว่าคุ้มค่ามากพอแล้ว
ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์มือถือของหญิงสาวก็ดังขึ้น เธอหยิบมันขึ้นมาดูพบว่ารายชื่อคนที่โทร.เข้ามาคือ ‘นันทิดา’ พี่สาวแท้ๆ ของตนเองที่ขาดหายการติดต่อไปร่วมปี เธอรีบกดรับสายทันทีด้วยความตื่นเต้น
“พี่นัน นี่พี่หายไปไหนมา นีลติดต่อพี่ไม่ได้เลย” นิชาดาพูดด้วยความโกรธผสมปนเปไปด้วยความรู้สึกเป็นห่วงพี่สาวของเธอ เพราะนันทิดาเป็นพี่แท้ๆ และเป็นญาติอีกคนที่เธอหลงเหลืออยู่
“นีล…พี่ขอโทษที่หายไป ตอนนี้พี่อยู่ไทยแล้วนะ” ปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด
“อยู่ไทย? กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ และตอนนี้พี่อยู่ที่ไหน พี่รู้ไหมว่าตอนที่พี่หายไปบ
