“สวัสดีค่ะคุณรังสิมันต์ เมื่อคืนนอนหลับ…” ไม่ทันที่หญิงสาวจะได้พูดจบประโยคก็นิ่งไป เมื่อพบว่าในห้องไม่ได้มีรังสิมันต์อยู่คนเดียว แต่มีราเชนอยู่ด้วย และเขากำลังช่วยเช็ดตัวให้พ่อของตนเองอยู่
“มัวยืนมองอะไรอยู่ หน้าที่ของเธอไม่ใช่หรือไง” ราเชนปรายตามองหญิงสาวด้วยสายตาเย็นชา จนนิชาดาต้องตั้งสติและกลับมาทำหน้าที่ของตนเอง เธอเข้าไปช่วยชายหนุ่มพยุงตัวรังสิมันต์เอาไว้ ก่อนจะหยิบผ้าเตรียมเช็ดตัวให้รังสิมันต์อย่างเช่นทุกวัน
“เดี๋ยวฉันเช็ดตัวให้คุณพ่อเอง เธอไปยืนรอตรงนั้นเถอะ” แต่แล้วจู่ๆ ราเชนก็เปลี่ยนใจและสั่งให้นิชาดาไปยืนรอเขาเฉยๆ แทน
“แต่นี่เป็นหน้าที่นีล คุณเชนไม่ต้องทำหรอกค่ะ” นิชาดาพูดขึ้นพร้อมกับจับผ้าเช็ดตัวในมือแน่นไม่ยอมปล่อย
“แต่ฉันเป็นลูก และก็นับว่าเป็นเจ้านายของเธอด้วย ฉันมีสิทธิ์ออกคำสั่ง” ชายหนุ่มจ้องหญิงสาวด้วยสายตาดุ จนท้ายที่สุดเธอก็ต้องยอมแต่โดยดี ในขณะที่รังสิมันต์มองหน้าห
