“ผมชอบคุณนีลนะครับ…คิดว่าถึงไม่มีโอกาสได้เจอคุณนีลตอนนั้น แต่อย่างน้อยผมก็มีแต้มบุญอยู่บ้างที่ได้มาเจอคุณนีลตอนนี้ คุณนีลคงไม่รังเกียจใช่ไหมครับถ้าผมจะขอจีบคุณนีล” ภัคพลพูดความรู้สึกของตนเองออกมา ทำเอาคนฟังนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ เพราะไม่คิดว่าเขาจะกล้าพูดออกมาตรงๆ แถมจู่โจมเธออย่างไม่ทันได้ตั้งตัวเช่นนี้
“...” มือเล็กวางช้อนขยับมาประสานมือกันบนหน้าตัก
“จริงสิ ผมขอโทษนะครับที่พูดอะไรตรงไปหน่อย ผมแค่ไม่อยากปล่อยโอกาสไป และก็อยากให้คุณนีลรู้ความรู้สึกของผมว่าผมจริงใจกับคุณนีลจริงๆ ถ้าคุณนีลไม่รังเกียจผม ให้โอกาสผมได้จีบคุณนีลได้ไหมครับ”
“คุณภัค…” ยิ่งภัคพลแสดงความจริงใจออกมาเท่าไรหญิงสาวก็ยิ่งลำบากใจมากเท่านั้น เพราะตอนนี้เธอยังไม่พร้อมที่จะเปิดใจให้ใคร และเธอไม่อยากให้ภัคพลต้องรอเธอด้วยความหวัง
“คุยอะไรกันอยู่เหรอครับ น่าสนุกเชียว…อยากสนุกด้วยคนจะเสียมารยาทไหมครับ” ไม่ทันที่นิชาดาจะได้ให้คำตอ
