“ซนหนักเลยละค่ะคุณภัค พอตั้งแต่ไปโรงเรียนก็เริ่มมีคำถามแปลกๆ มาถามนีลทุกวันเลย” นิชาดาส่งยิ้มให้ภัคพลทำราวกับว่าราเชนไม่ได้มีความหมายกับเธออีกต่อไป เขาคิดผิดที่จะเอาเรื่องลูกมาทำให้เธออับอาย ผู้หญิงมีลูกติดแล้วไงคิดว่าผู้ชายดีๆ จะรับไม่ได้เหรอ แต่หารู้ไม่ว่าสำหรับเธอน้องนนท์เป็นความภาคภูมิใจที่สุดในชีวิต
“ดีนะครับ เขาว่าเด็กซนคือเด็กฉลาด นี่ผมยังไม่เคยเจอน้องนนท์จังๆ เลย ไว้วันไหนว่างๆ ผมชวนแกไปกินไอศกรีม คุณนีลคงไม่ว่าอะไรนะครับ ผมอยากเจอ” เมื่อเห็นว่าลูกเป็นสิ่งมีค่าสำหรับหญิงสาว ภัคพลจึงรีบเข้าทางลูกในทันที
“อันนี้ก็คงต้องถามน้องนนท์เองนะคะว่าอยากไปไหม แต่นีลตอบให้ได้ตอนนี้เลยค่ะว่าคุณภัคปวดหัวแน่ๆ” นิชาดาหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข ยิ่งทำให้ชายหนุ่มที่นั่งข้างๆ เริ่มอยู่ไม่สุข
“นี่มันก็จะบ่ายสองแล้ว คุณพยาบาลไม่กลับไปทำงานเหรอครับ” ราเชนพูดแทรกบทสนทนาที่กำลังสนุกสนานของทั้งคู่ด้วยน้ำ
