จิรดาเขม้นมอง เชื่อว่าวิชญ์ต้องมีแผนการอะไรอีกแน่นอน อย่างน้อยก็อยากแกล้งเธอคืนที่เธอแกล้งเขาให้ค้างคาเหมือนเมื่อเช้า
“คุณแม่หอมแก้มคุณพ่อด้วยสิคะ” นั่นปะไร
จิรดาเดาไม่ผิดจริงๆ หลังจากที่ได้อยู่ร่วมบ้านกันร่วมเดือน เธอก็เข้าใจโดยทันทีว่าวิชญ์ไม่ใช่ผู้ชายที่จะไว้ใจได้ง่ายๆ หมายถึงในเรื่องนี้เท่านั้น
“คุณแม่คงรังเกียจแก้มเหี่ยวๆ ของคุณพ่อน่ะครับหนูวิ” คุณพ่อแกล้งทำหน้าเศร้าเล่าความเท็จ ก้มหน้างุดเหมือนเด็กเรียกร้องความรักจากผู้ใหญ่
จิรดาอ้าปากค้างเพราะยังไม่ทันได้ตอบรับหรือปฏิเสธ เขาก็ชิงพูดขึ้นมาเสียก่อน
“แก้มคุณพ่อไม่เห็นเหี่ยวเลยนี่คะ” วิชุตาใช้มือเล็กๆ ทั้งสองจับแก้มของบิดาเอาไว้แล้วขยับไปมาซ้ายขวาเพื่อดูอย่างสังเกตสังกา “แต่ตรงนี้เป็นรอย” นิ้วเล็กๆ จิ้มใกล้ๆ กับหางตา
“แค่กๆๆ” วิชญ์สะดุ้งสำลักน้ำลายตัวเอง
จิรดาหัวเราะจนท้องคัดท้องแข็งกับคำพูดของวิชุตา เธอหัวเราะเอาๆ จนน้ำตาไหล ย
