“หนูวิรู้ดีครับว่าต้องทำยังไง หนูวิโตแล้วนะครับ” วิชญ์งึมงำที่ซอกคอหอม มือหนาฟอนเฟ้นหนักเบาอย่างเร้าใจ “อาวิชญ์ อ๊า...” จิรดาร้องครางเสียงสะท้าน เธออ่อนอกอ่อนใจให้เขาอีกครั้งเมื่อถูกเล้าโลมแนบเนื้อเช่นนี้ วิชญ์ล้วงมือลงไปในกระโปรงลายลูกไม้สั้นแค่เข่าของสาวน้อย สอดมือเข้าในแพนตี้สีหวานลูบไล้พูเนื้ออวบอูมที่เขาหวงแหน “ต้องการอาหรือเปล่า” เมื่อมือทั้งสองสัมผัสกับทั้งอกอิ่มและเนินบุปผาชาติรุกเร้าอารมณ์ให้สาวน้อย “อาวิชญ์อย่าแกล้งสิคะ” เธอประท้วงเมื่อเขาหยุดมือ หันมาซุกไซ้ดูดดึงใบหูเล็กของเธอเล่นบ้าง “ทรมานหรือเปล่าคนดี” เขาสอดนิ้วแกร่งเข้าในโพรงฉ่ำขยับไปมาซ้ายขวาสัมผัสกับผนังกลีบสาวทั้งสองข้าง จิรดาเสียวซ่านจนร้องครางไม่ขาดปาก ยิ่งเขาขยับเชื่องช้าแบบนี้ เธอยิ่งทรมานจนจะร้องไห้ ความรู้สึกบรรยายเป็นคำพูดไม่ถูก ทั้งอยากให้เขาทำเร็วๆ ทั้งอยากให้เขาสอดแทรกเข้าไปเสียที “ทะ... ทรมานสิคะ อะ...