“ถ้าอาวิชญ์หายแล้ว จิ๊จะลุกแล้วนะคะ อุ๊ย!” เธอไม่ตอบเพราะอยากแกล้งคนเพิ่งหายป่วยบ้าง
“ไม่ให้ลุกครับ ต้องบอกมาก่อนว่าทำแบบนี้ทำไม ยอมลงทุนแก้ผ้ามานอนกอดให้อาอุ่นเพราะอะไร ถ้าไม่ใช่เพราะเป็นห่วงอา”
“ก็เป็นห่วงน่ะสิคะ รู้แล้วอาวิชญ์ก็ถอยไปหน่อยสิคะ จิ๊จะลุก” เธอผลักเขาออกเล็กน้อย แต่คนเคยป่วยกลับแรงเยอะแทบไม่ขยับเขยื้อน
“ไม่ให้ลุกครับ ฟังเข้าใจไหมเด็กดื้อ” เขาบีบจมูกเล็กๆ อย่างเอ็นดู
“เอ๊ะ! อาวิชญ์นี่ยังไงคะ พอหาป่วยแล้วก็งอแงเชียวนะคะ” เธอย่นจมูกใส่
“ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว ไม่ต้องเสียเวลาถอดเสื้อผ้า อาว่าเราเมคเลิฟกันดีกว่า อานอนเต็มอิ่มแล้ว ไม่ง่วงเลยสักนิด พรุ่งนี้ก็วันหยุดจิ๊นี่ครับ เรานอนตื่นสายได้”
“อาวิชญ์ อื้อ...” ริมฝีปากร้อนบดจูบลงมาอย่างดูดดื่ม
วิชญ์คลุกลิ้นร้อนกับลิ้นเล็กๆ ของสาวน้อย จิรดาอ่อนใจจนยอมจูบตอบเขาไป ยินยอมให้เขามาแนบชิด เปลี่ยนจากมือที่ผลักไส โอบกอดรอบคอหนาของเขาเอาไ
