“เดี๋ยวแม่ทำอาหารง่ายๆ นะคะ หนูจะได้ไม่รอนาน” อาหารง่ายๆ ของจิรดาคือแกงจืดเต้าหู้หมูสับ ไข่ดาวและข้าวผัดหอมกรุ่น
“อร่อยจังเลยค่ะคุณแม่” เด็กน้อยตักข้าวผัดทานก่อนจะตักแกงจืดขึ้นซดอย่างเอร็ดอร่อย
“อร่อยก็กินเยอะๆ นะจ๊ะ”
“คุณพ่อเป็นยังไงบ้างคะ” เด็กน้อยเอ่ยถามอย่างห่วงใยบิดา
“เช็ดตัวให้แล้วจ้ะ นอนหลับอยู่ เดี๋ยวคงต้องให้กินข้าวกินยา แม่จะทำข้าวต้มให้คุณพ่อ แต่จะส่งหนูเข้านอนก่อน”
“หนูอยากนอนกับพ่อ” เด็กน้อยหน้าหงอยเมื่อได้ยินเช่นนั้น
“คุณพ่อป่วยอยู่ เดี๋ยวหนูจะติดไข้คุณพ่อนะคะ หนูนอนคนเดียวได้ใช่ไหมคะ หนูวิโตแล้วนะคะคนดี แต่ถ้ามีอะไรหนูมาเคาะประตูห้องคุณแม่ได้ตลอด”
“คุณแม่จะนอนห้องคุณพ่อเหรอคะ ไม่กลัวติดไข้เหรอ”
“คุณแม่ภูมิคุ้มกันดีกว่าหนูวิเพราะโตแล้ว คุณแม่ต้องคอยดูแลคุณพ่อ เลยต้องนอนห้องนั้นค่ะ”
“หนูวิจะไม่ดื้อไม่ซนค่ะ คุณแม่จะได้ดูแลคุณพ่อให้หายป่วยเร็วๆ”
“ดีค่ะ วันนี้นมก็ไม่อยู
