ในห้องน้ำของวิชุตาจะมีเครื่องใช้ของเธออยู่ด้วยเพราะเธอมักมานอนห้องนี้มากกว่าห้องตัวเอง หญิงสาวรีบล้างหน้าแปรงฟัน อาบน้ำอย่างเร่งด่วนเพื่อจะลงไปด้านล่าง ถ้าช้ากลัวเขาจะขึ้นมาตาม อาจไม่ใช่แค่หอมแก้ม แต่จะอาบน้ำแต่งตัวให้เธอดังที่เขาขู่เอาไว้จริงๆ พักหลังมานี้เขายิ่งทำอะไรแปลกๆ อยู่ด้วย...
จิรดานั่งก้มหน้า ไม่ก็หลบสายตา หันไปสนใจเด็กน้อยวิชุตาแทน เพราะนึกถึงเรื่องที่วิชญ์หอมแก้มก็หน้าแดงร้อนเห่อไม่ยอมคลาย
วิชญ์เองก็ทำหน้ามึน เหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น ทำให้สาวน้อยคลายใจไปได้ว่าไม่ต้องโดนเขาล้อเลียน
“อุ๊ย!” จิรดาดึงมือหนีแทบไม่ทันเมื่อยื่นมือไปตักอาหารจานเดียวกับเขา
“ใจตรงกันอีกแล้วครับจิ๊ พักนี้ใจตรงกันบ่อย”
แน่ะ! ยังจะมาพูดแบบนี้อีก
จิรดาเขินจนอยากจิกกระโปรงให้กระจุย แต่ก็เม้มปากทำแก้มพองเอาไว้ กลั้นไว้สุดฤทธิ์สุดเดช ไม่ยอมยิ้มให้เขาได้ใจ
“ยิ้มน่ารัก ยิ้มบ่อยๆ สิครับจิ๊ กลั้นเอาไว้ทำไม”
