แอบอิจฉาบุตรสาวนิดๆ แต่ไม่นานเขาจะได้ซุกอกนิ่มๆ นี้เหมือนกัน
“หลับสบายเชียวนะ” เขาอยากจะพูดต่อว่า ทั้งแม่ทั้งลูก แต่พูดไม่ได้เต็มปากเต็มคำ เพราะมันยังไม่ใช่ “คนอะไร ขนาดนอนหลับยังน่ารัก” วิชญ์ก้มมองใบหน้านวลเนียนของสาวน้อย ดึงผ้าห่มมาห่มให้อย่างเบามือ ก่อนจะกดจุมพิตที่แก้มนุ่มๆ ของบุตรสาว วิชุตาขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะซุกกอดจิรดาเช่นเดิม
ส่วนสาวน้อยจิรดานอนตัวแข็งทื่อเพราะเธอยังไม่ได้หลับ เธอรู้สึกตัวตั้งแต่ที่วิชญ์เปิดประตูเข้ามา แต่แกล้งนอนหลับตานิ่งเพราะคิดว่าเขาคงเข้ามาดูลูกแล้วออกไป
วิชญ์อดใจไม่ไหว เขาจรดริมฝีปากสัมผัสกับแก้มหอมกรุ่น ก่อนจะสัมผัสได้ถึงอาการเกร็งของเด็กสาว แสดงว่าเธอยังไม่หลับ หรือไม่เขาก็ทำให้เธอตื่น แต่เธอกลับหลับตานิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
น่าแกล้งเสียให้เข็ด แก้มก็หอม นุ่มก็นุ่ม แบบนี้น่าจับปล้ำชะมัดยาด..
วิชญ์คิดในใจแต่ไม่ได้พูดออกมา อยากรู้นักว่าเธอจะทำยังไ
