หยุดเสือ (ธันวา&พริกแกง)

ยุ่ง

ธันวาtalk

หลังจากที่ส่งพริกแกงแล้วผมก็ขับรถออกมา ยัยนั้นมีแฟนแล้วหรอแล้วทำไมเวลาคุยโทรศัพท์ถึงพูดเพราะจังวะ ผมได้แต่คิดระหว่างที่อยู่บนรถ

"พี่มิล ผมอยากขอให้พี่ช่วยหาข้อมูลของลูกลุงวิมลที่ชื่อพริกแกงแล้วส่งให้ผมหน่อยเอาทุกอย่างที่เกี่ยวกับเธอเลยนะครับ" หลังจากที่คิดอยู่คนเดียวมานานผมก็หยิบโทรศัพท์โทรหาพี่มิลคนที่ป๊าผมไว้ใจให้ดูแลงานที่ผิดกฎหมายพวกส่งของทั้งหมดร่วมกับผม

(ครับ ถ้าได้แล้วผมจะส่งให้) พอพี่มิลพูดจบผมก็วางทันที

ผมไม่ได้เข้าไปหาแพรหรอกครับอย่างที่บอกผมไม่ได้จริงจังกับเธอขนาดนั้น แล้วมาถึงคอนโดแล้วก็อาบน้ำนอนพออาบน้ำมาเสร็จผมก็จับโทรศัพท์ขึ้นมาก็เห็นว่าพี่มิลส่งข้อมูลพริกแกงมาให้

ผมอ่านไปอ่านมาก็รู้ว่าพริกแกงมีน้องผู้ชายอีกคนนึง แต่ตอนนี้เธออยู่คอนโดเดียว เธอเรียนเก่งมาก มีเพื่อนสนิทชื่อ หมิวกับภีร์ และอันสุดท้ายคือที่อยู่ของเธอมันไม่ใช่ที่ๆผมไปส่งวันนี้นิ

"แสบ" ผมบ่นกับตัวเองหลังจากที่รู้ว่าเธอหลอกให้ผมไปส่งที่คอนโดหลอกๆ แต่แอะทำไมไม่มีข้อมูลแฟนเธอเลย หรือว่าคอนโดที่ไปส่งวันนี้เป็นของแฟนเธออะไรกันอายุแค่นี้อยู่กับแฟนแล้วรึไง ผมสลัดความคิดออกจากหัวก็วางโทรศัพท์ลงแล้วนอนลงที่เตียง

พริกแกงtalk

@เช้าของอีกวัน

วันนี้ชั่งเป็นเช้าที่ไม่สดใส่เอาสะเลย ฉันกำลังเตรียมของใส่กระเป๋าเรียน แต่ไม่มีเรี่ยวแรงเอาสะเลยแล้วถ้านายนั้นอยากเรียนวันนี้ทำไงเนี่ย

ฉันกำลังเดินออกจากคอนโดมาแบบไม่มีแรงแถมยังไม่มีรถอีกเป็นฉันมันเหนื่อยเนาะ

"Good morning ทีชเชอร์" ฉันรีบหันไปตามเสียงที่คุ้นเคยพอหันไปก็เห็นว่าเป็นธันวาทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้แต่เช้าด้วยเนี่ย

"มาที่นี้ได้ไง" ฉันว่าแล้วเดินไปหาเขา

"โกหกฉันหรอ"

"......." ฉันไม่ได้ตอบอะไรนแกจากทำหน้าเลิ่กลั่ก

"ทำไมกลัวฉันขนาดนั้นเลย"

"ไม่ได้กลัว แค่ไม่อยากให้คนแปลกหน้ารู้ที่อยู่"

"ฉันคนแปลกหน้าหรอ แล้วทีวินมอไซค์ที่เธอให้ไปส่งไม่แปลกหน้าเลยมั้ง" เขาพูดเสียงดัง

"จะเสียงดังทำไม"

"ไปขึ้นรถจะไปส่ง"

"ไม่ไป มหาลัยฉันไปคนละทางกับนาย" เป็นบ้าอะไรจะไปส่ง ฉันพูดแล้วเดินหนี

"แล้วมีรถไปรึไง" เขาเดินตามมา

"ฉันให้เพื่อนมารับรึไปแท็กซี่ก็ได้"

"ให้ใครมารับดีละ หมิวหรือภีร์" นี้เขารู้เรื่องฉันเยอะขนาดนี้เลยรึไง

"ทำไมถึงรู้จักเพื่อนฉัน" ฉันหยุดเดินแล้วมองหน้าเขา

"ขึ้นรถ" เขากระชากกระเป๋าฉันไปแล้วจับมือฉันไปขึ้นรถ

"บ้าอำนาจ" ฉันพูดแล้วยอมนั่งลงที่เบาะข้างคนขับ

"หากระโปรงที่มันยาวกว่านี้ไม่มีรึไงวะ" เขาพูดแล้วปิดประตูให้ฉันอย่างแรง

ตอนนี้เขาขับรถกำลังไปส่งฉันที่มหาลัย แต่เขารู้ทางหมดว่าตึกไหนเป็นตึกไหนสงสัยจะมาบ่อย แต่ตอนนี้เขาจอดอยู่หน้าขณะบริหาร

"เดียวรอเอาของให้เพื่อนแปบนึง" พอรถจอดเสร็จเขาก็หันมาบอกฉัน ก็นึกว่าอยากมาส่งที่ไหนได้ก็มาหาเพื่อน "ทีหลังอย่าโกหกฉัน ฉันไม่ชอบ"

"อืม " ฉันพูดแล้วค่อยๆหันหน้าไปมองเขา "ทำไมถึงรู้ชื่อเพื่อนฉัน

"ขี้สงสัยจังวะ"

"ฉันถามก็ตอบดิ"

"ก็สืบดิ จะไปยากอะไร"

~ก็อก ก็อก ก็อก~

อยู่ๆก็มีผู้ชายมาเคาะกระจกรถ ธันวาก็เปิดประจกแล้วยื่นถุงอะไรให้ก็ไม่รู้

"ใครวะ" ผู้ชายคนนั้นถามแล้วมองหน้าฉัน

"เมียกูอย่าเสือกไปได้ละ" พูดจบเขาก็ผลักผู้ชายคนนั้นออกแล้วปิดกระจกก่อนจะขับรถออก

"ฉันไปเป็นเมียนายตอนไหน"

"เป็นตอนนี้เลยดีไหมละ" เขาพูดแล้วหันมายิ้ม

"จอดตรงนี้แหละ" พอถึงขณะฉันก็บอกให้เขาจอดแล้วลงจากรถไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ

"ไม่คิดจะขอบคุณสักคำเลยรึไง" เขาตะโกนเรียกฉัน

ฉันหันมามองเขาแล้วเดินกลับมาหาเขาที่กระจกข้างคนขับเขาเองก็เปิดกระจกพูดกับฉัน

"อย่ายุ่งเรื่องของฉันให้มันมากหนัก ฉันไม่ชอบ" ฉันพูดด้วยเสียงเรียบนิ่งแล้วเดินออกมาทันที

ฉันไม่ชอบให้ใครมายุ่งเรื่องส่วนตัวโดยเฉพาะคนที่พึ่งรู้จักไม่ถึงอาทิตย์ แล้วก็เป็นแค่คนที่จะติวให้อยากรู้จักคนอื่นทำไมไม่ทำตัวให้สนิทสนมกันแต่นี้เล่นมาสืบประวัติฉันใครจะไปชอบเกินไปจริงๆ