บทที่47

2940 คำ

นิชาลงมารอธนัตถ์อยู่ใต้คอนโดหลังจากเมื่อช่วงหัวค่ำธนัตถ์โทรมาบอกให้เธออาบน้ำแต่งตัวรอ ส่วนลูกๆไม่ต้องเป็นห่วงเดี๋ยวชายหนุ่มจะเป็นคนจัดการดูแลอาบน้ำแต่งตัวให้เอง แต่เอาเข้าจริงๆนิชาก็อดเป็นห่วงลูกๆไม่ได้อยู่ดี ถึงแม้ลูกๆของเธอจะสามารถอาบน้ำใส่เสื้อผ้าได้เองแล้วก็เถอะ ในระหว่างที่นิชากับกำลังครุ่นคิดเป็นห่วงลูกๆอยู่นั้นรถยนต์ของธนัตถ์ก็แล่นเข้ามาจอดลงตรงหน้าพอดี ชายหนุ่มรีบเดินลงมาหาภรรยาสาวทันทีด้วยรอยยิ้ม "รอนานมั้ย" "ไม่นานค่ะ แล้วลูกๆล่ะคะ" ชะเง้อคอมองเข้าไปในรถเมื่อไม่เห็นลูกทั้งสองคนอยู่ในนั้น "อยู่บ้านป๊ากับม๊า" คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันทันทีเมื่อได้ยินประโยคของธนัตถ์ ชายหนุ่มจึงรีบอธิบายต่อให้เข้าใจ "วันนี้เราจะไปทานข้าวกันที่นั่น แม่พี่ก็รออยู่ที่นั่นด้วยเหมือนกัน" "แล้วทำไมต้องพาลูกไปก่อนด้วยล่ะคะ ไม่ไปพร้อมกันทีเดียวเลย" "พอดีพี่พาลูกไปหาคุณแม่มา ท่านก็เลยอาสาจะพาหลานไปที่บ้านช

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม