“พี่ธีร์! พี่ธีร์! ปล่อยชาลงเดี๋ยวนี้เลยนะ พี่ธีร์” นิชาทั้งร้องทั้งดิ้นตั้งแต่ถูกธนัตถ์ลากลงจากรถมาเมื่อมาถึงคอนโดเพื่อให้ตัวเองป็นอิสระแต่ยิ่งร้องยิ่งดิ้นก็ยิ่งถูกรัดแน่นขึ้นไปอีก ธนัตถ์เริ่มจะรำคาญกับเสียงแหลมที่ดังขึ้นมาตลอดทางตั้งแต่ออกจากบ้านจนถึงคอนโดนี้เสียแล้ว เขาล่ะยอมเลยผู้หญิงอะไรเสียงดีไม่มีตกจริงๆ
“จะดิ้นอะไรนักหนาเนี่ยน้ำชาเดี๋ยวก็ตกหรอก”
“พี่ธีร์ก็ปล่อยชาสักทีสิ เลือดไหลลงมากองที่หน้าหมดแล้วเนี่ย จะอวก” นิชาตะเบ็งเสียงตอบกลับออกมาอีกครั้ง เนื่องจากเธอถูกธนัตถ์อุ้มพาดบ่าทำให้ศีรษะห้อยลงมาด้านหลัง นี่เธอเป็นคนนะไม่ใช่ตุ๊กตาเอะอะอะไรก็จับพาดบ่าอยู่ได้
“ถ้าพี่ปล่อยสัญญามาก่อนว่าจะไม่วิ่งหนี” เอ่ยถามหยั่งเชิงออกมา กลัวนิชาจะแผลงฤทธิ์ใส่เขาด้วยการวิ่งหนีไป ถ้าเป็นอย่างนั้นเขาคงต้องออกแรงวิ่งตามซึ่งในเวลาสามทุ่มแบบนี้จะมาเล่นวิ่งไล่จับกันก็อย่างไรอยู่คนที่เดินผ่านไปผ่านมาเห็น
