กริ๊งๆๆๆๆ
เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้นติดๆกันในยามค่ำคืนที่เงียบสงัดปลุกคนที่นอนหลับสนิทบนเตียงให้รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ใบหน้าของหญิงสาวที่เพิ่งจะได้ล้มตัวลงนอนและหลับสนิทในรอบหลายวันงัวเงียยกมือขึ้นมาลูบหน้าตัวเองอย่างอารมณ์เสียและหงุดหงิดที่ถูกรบกวนการนอน ร่างบางในชุดเสื้อยืดตัวโคล่งกับกางเกงนอนผ้ายืดขาสั้นคลานลงจากเตียงด้วยความง่วง พาลนึกโมโหคนไม่มีมารยาทที่มากดกริ่งห้องคนอื่นในยามวิกาลแบบนี้นัก แม่จะด่าให้สำนึกผิดไม่ทันเลยคอยดู ยื่นมือไปกระชากประตูห้องเปิดออกด้วยความโมโหพร้อมกับปล่อยเสียงเตรียมจะด่าให้สาแก่ใจ
“เป็นโรคประสาทหรืองะ...เตอร์!!” ด่ายังไม่ทันจะจบประโยคคำพูดทั้งหมดทั้งมวลก็หายไปในพริบตาเมื่อเห็นว่าคนที่ไม่มีมารยาทมายืนกดกร่งอยู่หน้าห้องนั้นเป็นใคร คนถูกเรียกมองหน้าเจ้าของห้องนิดหนึ่งก่อนจะเดินผ่านเข้าห้องไปนั่งที่โซฟารับแขกหน้าตาเฉยอย่างกับห้องนี้คือห้องของตัวเองอย่างไรอย่างนั้
