นิชาเดินหน้าบูดหน้าบึ้งตรงมายังห้องทำงานของธนัตถ์อย่างอารมณ์เสีย ผลักประตูห้องเปิดออกทันทีโดยไม่มีการเคาะขออนุญาตจากเจ้าของห้องที่นั่งทำงานแต่อย่างใด ธนัตถ์เงยหน้ามองร่างบางที่ยืนทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ตรงหน้าด้วยสีหน้าเรียบเฉยไม่ได้ดูตกใจอะไรแต่อย่างใด เพราะชายหนุ่มก็พอจะรู้ว่าเพราะเหตุใดนิชาถึงได้มาหาเขาถึงห้องทำงานด้วยสีหน้าไม่พอใจแบบนี้
“พี่ธีร์” นิชาเอ่ยเรียกธนัตถ์เสียงห้วน สายตามองมาที่ชายหนุ่มเต็มไปด้วยความไม่พอใจและต้องการคำอธิบาย
“โต๊ะทำงานอยู่ตรงนั้น ถ้าพร้อมแล้วก็ทำงานต่อได้เลย อ๋อ! เดี๋ยวช่วยไปเอารายงานการประชุมโครงการปรับปรุงอาคารกับพี่ประภามาให้พี่ด้วยนะ” ธนัตถ์เอนหลังพิงพนักพิงเก้าอี้พูดสั่งอย่างสบายอารมณ์โดยไม่ได้สนใจเสียงห้วนของอีกคนเลยสักนิด นั่นยิ่งทำให้นิชาโมโหหนักไปมากกว่าเดิม
“พี่ธีร์ย้ายโต๊ะทำงานชามาไว้ในห้องนี้ทำไมคะ“
“ก็ต่อไปนี้ชาต้องมาเรียนรู้งานกับพี่ไง” นิชา
