อีกมุมหนึ่งของห้างสรรพสินค้าธนัตถ์และนิชาก็กำลังนั่งอยู่ในร้านอาหาร นั่งคู่กำลังนั่งทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อยโดยมีธนัตถ์ทำหน้าที่เป็นมือขวาให้นิชา คอยหยิบจับและคอยป้อนนิชาด้วยความเต็มใจแม้จะถูกนิชาปฏิเสธเสียงเข็งว่าไม่ต้องป้อน เธอสามารถทานเองได้แต่ธนัตถ์ก็ยังยืนยันคำพูดเดิมด้วยน้ำเสียงจริงจังเช่นเดียวกัน
“อ้าปากครับ” เอ่ยสั่งเสียงเข้มแกมบังคับให้หญิงสาวอ้าปากพร้อมกับจ่อสปาเก๊ตตี้ไปตรงหน้าของหญิงสาว นิชาแม้จะขัดใจอยู่บ้างแต่พอเห็นสายดุๆที่มองมาอย่างบังคับก็ต้องอ้าปากรับแต่โดยดี
“เก่งมากครับ” เอ่ยออกมาไม่ขาดปากอย่างกับนิชาคือเด็กเล็กก็ไม่ปาน
“ชาไม่ใช่เด็กนะคะพี่ธีร์”
“รู้แล้วครับว่าไม่ใช่เด็ก เพราะทุกส่วนในร่างกายของชามันโตเต็มไม้เต็มมือไปหมดแล้ว” พูดจบนิชาก็ฟาดฝ่ามือลงบนแขนของธนัตถ์ทันทีด้วยความอายพลางหันซ้ายแลขวากลัวจะมีคนมาได้ยินคำพูดชวนทะลึ่งของธนัตถ์
"พี่ธีร์! พูดจาอะไรก็ไม่รู้น่า
