ทางด้านเมษากับนิชาเมื่ออยู่ด้วยกันสองต่อสองในห้องประชุมหลังจากที่แม่บ้านนำน้ำมาเสริฟ์และเดินออกไป เมษาก็หันมาเผชิญหน้ากับนิชาทันทีด้วยสายตาเยาะเย้ยที่พร้อมจะเหยียดหยามและสมเพชนิชา
“พร้อมรับความเจ็บปวดหรือยัง” เมษาเอ่ยถามขึ้นพร้อมรอยยิ้มที่เล่นเอานิชาเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เหมือนมีลางสังหรณ์บางอย่างบอกเธอว่ามันกำลังจะเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น
“ความเจ็บปวดอะไร คุณจะทำอะไร”
“ก็ทำให้เธอรู้ยังไงล่ะ ว่าจริงๆแล้วธีร์เขารู้สึกยังไงกับเธอกันแน่ เธอจะได้ตาสว่างสักทีน้ำชา”
“ยังไง” เมษาเดินวนรอบตัวน้ำชาอย่างช้าๆ ด้วยรอยยิ้มร้ายอย่างคนมีแผนการบางอย่างในหัว ส่วนนิชาก็เริ่มระแวดระวังตัวมากขึ้นเดาไม่ถูกเลยว่าเมษาคิดจะทำอะไรกันแน่
และในระหว่างที่นิชากำลังคิดไม่ออกไม่รู้ว่าเมษาจะทำอะไรอยู่นั้น เมษาก็มาหยุดยืนตรงหน้านิชาพอดี คว้าแก้วน้ำส้มที่แม่บ้านเอามาเสริฟ์ราดลงบนหัวของตัวเองด้วยความเร็ว เท่
