บทที่15

2801 คำ

ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งความสูงไม่ต่ำกว่าหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตรผิวขาวใบหน้าหล่อเหลาสะดุดต่อสายตาของผู้หญิง จนต้องเหลียวหลังกลับมามองกันแทบจะทุกคน ซึ่งชายหนุ่มก็ได้แต่ส่งยิ้มทักทายกลับไปตามารยาทเท่านั้น แต่หารู้ไม่ว่ารอยยิ้มนั้นทำให้ผู้หญิงเหล่านั้นแทบจะลายลงไปกองกับพื้น เช่นเดียวกับเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ของบริษัทรักบ้านที่กำลังยืนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่เป็นอันทำงานอยู่ในขนาดนี้ จนชายหนุ่มที่ยืนรอคำตอบต้องเอ่ยเรียกขึ้นมาอีกครั้ง “คุณครับ คุณครับ” “อ๋อ! ว่าไงนะคะ” “ผมถามว่าคุณรู้จักน้องน้ำชามั้ยครับ ที่มาฝึกงานที่นี่อ่ะครับ” “อ๋อ รู้ค่ะรู้ คุณมีอะไรกับน้องน้ำชาหรือเปล่าคะ” “รบกวนช่วยติดต่อให้น้องน้ำชามาหาผมได้มั้ยครับ บอกว่าพี่ชายมาหา” “ได้ค่ะได้ รอสักครู่นะคะ” เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์รุกรี้รุกรนทำตมามที่พูดออกไปทันทีแต่สายตาก็ยังคงจับจ้องอยู่ที่ชายหนุ่มไม่วางตาเหมือนกลัวว่าถ้าเธอหันหน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม