ถึงเวลาต้องไป (2.2)

1355 คำ

(ต่อจากตอนที่แล้ว) ปรวีร์สลัดความฟุ้งซ่านที่มีต่อฝนแก้วแล้วเข้าไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ มองเงาตัวเองในกระจกเพียงผ่านตา นานแล้วที่ใบหน้าไม่ได้สัมผัสมีดโกน เช่นเดียวกับครีมบำรุงผิวหรืออะไรต่อมิอะไรที่ไม่ได้เยือนผิวหนังเลย ปรวีร์ในวัยสามสิบสามปีเปลี่ยนไปจากเดิมมาก เค้าโครงความหล่อยังพอมีให้เห็นแต่ถูกบดบังด้วยหนวดเครา แว่นสายตา รวมถึงผมสีน้ำตาลเข้มก็ปล่อยยาวถึงท้ายทอย จนมารดาเหน็บให้บ่อยครั้งว่าเขาคือทาร์ซานเพิ่งออกจากป่า ปรวีร์แต่งตัวลวกๆ ไม่พิถีพิถันมาก หยิบโทรศัพท์พร้อมกุญแจรถได้ก็ออกไปจากเพนต์เฮาส์ เช้าวันนี้เขายังไม่ตรงเข้าบริษัท แต่เหยียบคันเร่งไปโรงพยาบาลที่ซึ่งมารดารักษาตัวอยู่ เมื่อวานจารีย์ลื่นล้มบริเวณสระว่ายน้ำในบ้าน แรงกระแทกส่งผลให้ข้อเท้าแพลง แต่อาการอย่างอื่นไม่น่าเป็นห่วง กระนั้นปรวีร์ยังยืนยันให้จารีย์แอดมิดดูอาการต่ออย่างไม่ยอมวางใจ นักธุรกิจหนุ่มจอดรถตรงลานด้านหน้าของโ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม