11
ถึงเวลาต้องไป
พระอาทิตย์ยังขึ้นและตกเหมือนเดิมมานับร้อยนับพันปี ในขณะที่ทุกสิ่งอย่างบนโลกหมุนเวียนเปลี่ยนไปอยู่ทุกวินาที ฝนแก้วรู้ดีว่าสัจธรรมของชีวิตมาพร้อมการจากลา แต่ใครเลยจะทำใจได้ปุบปับ
ล่วงเข้าสู่วันที่ห้ากับชีวิตหัวเดียวกระเทียมลีบ ขณะนี้ร่างกายที่ไร้วิญญาณของรสรินและอวัชเหลือเพียงเถ้ากระดูกบรรจุโกศสีขาวมุก พิธีเผาศพเสร็จสิ้นลงเมื่อวานโดยมีเพียงครอบครัวจารีย์ กันต์ดนัย พร้อมด้วยแม่บ้าน คนสวนและคนขับรถที่เคยทำงานให้ผู้ตาย
วันนี้ฝนแก้วตื่นตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง จัดการความเรียบร้อยของตัวเองเสร็จก็ขับรถ Audi สีขาวมุ่งตรงไปที่วัดเพื่อทำพิธีเก็บกระดูก
ฝนแก้วตั้งใจมาถึงวัดในช่วงเวลาที่ความมืดยังคงอยู่บนน่านฟ้า เธออยากอยู่ในพื้นที่สงบเช่นบริเวณวัดที่เงียบเชียบ ฟังเสียงลมพัดหวีดหวิว ใบไม้ปลิวว่อนพื้น มองแสงตะวันริบหรี่ตรงขอบฟ้าก่อนไล่ความสว่างอาบไล้บนยอดหลังคาโบสถ์ ฝูงวิหคส่งเสียงร้อ
