(ต่อจากตอนที่แล้ว)
ปรวีร์ตัดสินอะไรไม่ได้ ยังไม่รู้อะไรเป็นอะไร จับต้นมาชนกับปลายก็ไม่ถูก เขาอยากรู้ว่าเธอมีความสุขจริงไหม แต่เห็นทีความสงสัยเป็นร้อยเป็นพันอย่างต้องลิสต์ไว้ในใจก่อน ฝนแก้วไม่ชอบคุยเรื่องเครียดต่อหน้าลูก และปรวีร์ก็ไม่อยากทำลายบรรยากาศไปมากกว่านี้ เดี๋ยวโดนไล่ลงจากรถกลางทางจะแย่เอา
“ว่าแต่ทำไมเด็กๆ ดูสนิทกับธินเจ้านายของเธอจัง”
“คุณธินเคยเจอพวกแกอยู่สองสามครั้งค่ะ”
“ไปเจอได้ยังไง”
ฝนแก้วลากเสียงยาวราวกับย้อนรำลึก “เคยบังเอิญเจอตอนไปกินข้าวที่ห้างครั้งหนึ่ง คุณธินใจดีและรักเด็ก เข้ากับเด็กๆ ได้ดี ตอนนั้นเขาเลี้ยงไอติมเจ้าแฝด สปอยล์ต่อด้วยของเล่น สองแสบก็เลยจำคนใจดีได้ขึ้นใจ และเจออีกครั้งตอนที่พี่เลี้ยงพามารอรับฝนที่บริษัท คุณธินก็เลยมีโอกาสได้เจออีกค่ะ”
ปรวีร์สังเกตว่าฝนแก้วยินดีให้คำตอบอย่างซื่อตรงในหลายเรื่อง เว้นก็แต่หัวข้ออ่อนไหวที่หากพลั้งถามก็จะโดนชักสีหน้าใส่ พ
