(ต่อจากตอนที่แล้ว)
ภายในสวนเขียวรื้นรายล้อมด้วยมวลไม้ จารีย์วางมือจากการจัดดอกไม้แล้วหันไปตักวุ้นมะพร้าวป้อนเด็กหญิงปลายฝนหลังสิ้นสุดการติดต่อจากฝนแก้ว ปรวีร์จึงเดินกลับมาร่วมโต๊ะเพราะเมื่อครู่เขาหลบมุมกล้องออกไป และห้ามไม่ให้ใครพูดกับฝนแก้วว่าเขายังอยู่กับลูก ปรวีร์ไม่มีเจตนาอื่นแอบแฝง เพียงแค่ไม่อยากให้ฝนแก้วไม่สบายใจหากรู้ว่าเขาอยู่กับลูกตั้งแต่เช้าจรดบ่าย
“น้องปลายอิ่มแล้วค่ะคุณย่า ขอไปเล่นกับพี่ต้นนะคะ” ปวีญาร้องบอกด้วยยิ้มหวานหยด เมื่อได้รับการอนุญาตจากจารีย์ก็รุดลงเก้าอี้วิ่งลิ่วไปหาปริชญ์ที่นั่งเล่นตัวต่ออยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่
“ออนนะออนใจร้ายกับฉันได้ลงคอ” จารีย์ตัดพ้อคนที่ยืนคุมเด็กน้อย ออนได้ยินดังนั้นจึงเขยิบเข้ามาคุยใกล้ๆ
“คุณผู้หญิงหมายถึงอะไรคะ”
“ออนก็น่าจะรู้ว่าฉันรักฝนแก้วมากแค่ไหน ออนไม่รู้เลยเหรอว่าตั้งแต่หนูฝนหายไปฉันตามหาแทบบ้ายังไง แล้วนี่เขากลับมาอยู่กรุงเทพฯ แล้
