21
เสือจะคาบไปกินแล้ว
เย็นวันนี้ฝนแก้วเลิกงานตรงเวลา ทันทีที่เคลียร์ทุกอย่างเสร็จก็รีบรุดออกจากตึก โชคดีที่ช่วงนี้เจ้านายของเธองานไม่ยุ่งมากเลยไม่กินเวลาเลิกงานของผู้ช่วยเลขาฯ ร่างบางเร่งฝีเท้าตรงไปยังรถส่วนตัวที่จอดไว้ ก่อนผ่อนจังหวะการก้าวเดินเมื่อชายหนุ่มแต่งกายดีปิดบังโฉมหน้าด้วยหน้ากากอนามัยและแว่นกันแดดก้าวมาบังทางเข้ารถของเธอ
“พี่กันต์เหรอคะ”
“ดีใจจังจำพี่ได้ด้วย”
แม้คลุมความหล่อของใบหน้าจนเกือบมิด แต่ออร่าและความคุ้นเคยเป็นการส่วนตัวก็พอให้ฝนแก้วเดาออกไม่ยาก “อย่าบอกนะว่ามาดักเจอฝน”
“ว้า กะจะอ้างสักหน่อยว่าบังเอิญผ่านมาแถวนี้” ภายใต้หน้ากากอนามัยสีดำแต้มยิ้มกว้างอย่างอารมณ์ดี “พี่อยากเจอฝนน่ะ แต่ช่วงนี้ไม่ค่อยว่างเลย พี่ซื้อขนมกับของเล่นมาให้เจ้าแฝด ฝากด้วยนะครับ”
ฝนแก้วมองดุอย่างไม่จริงจังในขณะรับถุงสีชาจากเขา “สปอยล์หลานอีกแล้วนะคะ ฝนบอกแล้วไงว่าไม่ต้องซื้อของเล่นพวกนี
