แต่งงานปลอมๆ (?) (2)

1467 คำ

(ต่อจากตอนที่แล้ว)  ฝนแก้วดึงสติและความเข้มแข็งกลับคืน เธอจะเดินหนีทั้งที่ข้าวของบนพื้นก็ไม่ได้เก็บ แต่เสี่ยฐาคว้าแขนเธออีกครั้ง ฝนแก้วบิดออก ทว่ารายนั้นก็ยิ่งบีบแน่นขึ้นไปอีก “ทำอะไรวะ ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้นะ!” เสียงก้องตวาดลั่นลานจอดรถ แม้ไม่หันไปมองฝนแก้วก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นใคร ปรวีร์พาใบหน้าที่พร้อมกระทืบคนตรงมาหาเธอ แล้วกระชากมือชายแก่จนหญิงสาวหลุดพ้นจากพันธนาการ “ยุ่งไรวะ นี่เด็กอั๊วนะโว้ย” ปรวีร์เดือดพล่านพุ่งเข้าหาพร้อมหมัดที่กำแน่น แต่ช้ากว่าหญิงสาวที่รั้งเขาไว้สุดแรง “พี่วีร์อย่า ไปเถอะค่ะ” ฝนแก้วก้มหน้าเก็บข้าวของที่ร่วงกองกับพื้นแล้วฉุดลากปรวีร์ออกไปจากลานจอดรถ ชายแก่ไม่ตื๊อเพียงมองตามด้วยรอยยิ้มแสยะ ส่วนปรวีร์ก็ฝากสายตาเขม็งไว้ที่ชายผู้นั้นกระทั่งลับสายตาไป “มันเป็นใคร!” เสียงห้วนกระชากถามทันทีที่ประตูลิฟต์ปิดลงและภายในตู้โดยสารก็มีเพียงเขาและเธอ ดวงหน้าสวยพราวเหงื่อ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม