"ลูกหมา" อีคอนเห็นคนตัวเล็กร้องไห้ก็ตกใจ
"ฮือออ" ร่างบางเบะปากปล่อยโฮ ร้องหนักกว่าเดิม
"เป็นไร" อีคอนดึงร่างบางเข้ามากอดปลอบ ไม่ชอบเห็นคนตัวเล็กร้องไห้เลย เขาแพ้น้ำตาเธอ
"ฮือออ ถ้ากลับไปด้วยห้ามทำแบบเดิมนะ" ร่างบางผละออกมองหน้าคนตัวโต กลัวว่าถ้ายอมกลับไป เขาจะทำแบบเดิมอีก เธอไม่อยากเจ็บอีกแล้ว
"ครับ" อีคอนรับคำหนักแน่น
"สัญญานะ ฮืออ" เธอชูนิ้วก้อยขึ้นทั้งน้ำตา
"สัญญา" อีคอนเกี่ยวก้อยด้วย ตอนนี้บอกให้ทำอะไรเขาทำหมด ยกเว้นหนีห่างจากคนตัวเล็กตรงหน้า
"อึกๆๆๆ ฮืออ" คนตัวเล็กสะอึกสะอื้น อีคอนดึงเธอเข้าไปกอดอีกครั้ง
จุ๊บ
"ขอบใจนะ" เขาจุ๊บหน้าผากมน ดีใจมากจริงๆ ในที่สุดคนตัวเล็กก็ให้โอกาสเขา หลังจากที่ง้อมายาวนาน
"อึก! ปล่อยได้แล้วจะไปนอนกับแม่" เธอดันอกแกร่งออกห่าง
"ได้ไงเราดีกันแล้วนี่" เธอต้องนอนให้เขากอดสิ
"ก็แล้วไง" ลูกหมามองตาคว่ำใส่ ทำให้อีคอนยอมทันที
"โอเคๆ" เขายกมือขึ้นยอมแพ้
