จบตั้งแต่ยังไม่ทันได้เริ่ม เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เธอจะได้ถอยออกมาแบบไม่ต้องรู้สึกผิด และเธอจะไม่โทษว่าพี่บลูผิด เพราะเราทั้งคู่ยังไม่ได้คบกัน เขามีสิทธิ์ที่จะมีใครก็ได้ ต่างคนต่างแยกย้าย แค่นั้นพอ
“เป็นยังไงบ้าง ยังปวดหัวอยู่หรือเปล่า” คำถามดังออกมาจากปากของขุนเขา ตั้งแต่วันที่เขาบอกว่าขอผิดคำพูด ไม่ปล่อยเธอไปแล้ว จะไม่ให้ใครเข้ามายุ่งอีกเด็ดขาดหลังจากนั้นเขาก็เอาตัวเองเข้ามาวุ่นวายกับเธอตลอด
สิ่งที่เห็นได้ชัดคือความใส่ใจที่มีมากขึ้น ความสนใจที่มากขึ้น และความพยายามที่อยากจะดูแลเสมือนอยากที่จะแก้ไขและชดเชยทุกอย่างที่เคยพลาดไปจริงๆ
“ถามทำไมไม่ตอบ” ขุนเขาขมวดคิ้ว จากนั้นก็เดินมาใช้หลังมือวัดอุณหภูมิความร้อนที่หน้าผากมน
“ตัวยังอุ่นๆ อยู่เลย เย็นนี้ทานยาด้วยนะ”
“ไม่กินได้ไหม” เธอถามออกไปก่อนจะทำทีเป็นเบือนหน้าหนี และก็เป็นแบบที่คิด เขาโวยวายขึ้นมาทันที
“อย่าดื้อได้ไหม รู้ว่าตัวเอง
