เมิ่งเฟยไม่ได้อธิบายอะไร เขาเดินมาหยุดอยู่ที่ด้านข้างของหลี่เสียวหย่า แล้วรับกระเป๋าเหล่านั้นมาจากในมือของเธอ จากนั้นจึงเหลือบมองหลี่เม่ยเอ๋อร์ “เลขาหลี่ ไปกันเถอะ กลับไปที่ออฟฟิศกันก่อน จากนั้นก็ไปทานข้าว”
อันที่จริง หลี่เม่ยเอ๋อร์รังเกียจมาก และไม่อยากทำแบบนี้ แต่เนื่องจากเธอเห็นแก่หน้าของเมิ่งเฟย จึงต้องทำตามอย่างขัดไม่ได้
“เอาล่ะ เลิกยืนโง่ๆได้แล้ว เดินตามพวกฉันมา!”
หลี่เม่ยเอ๋อร์เหลือบมองหลี่เสียวหย่าอย่างเหยียดๆ แวบหนึ่ง เมื่อเอ่ยจบเธอจึงเดินเข้าไปในลิฟต์ เมิ่งเฟยก็เช่นกัน มีเพียงหลี่เสียวหย่าที่ยังมึนงงอยู่ตรงนั้น ราวกับวิญญาณหลุดออกจากร่าง จนเมิ่งเฟยเอ่ยเรียกเธอ ถึงจะเริ่มมีการตอบสนอง
ตอนนี้ สมองของหลี่เสียวหย่ายุ่งเหยิงไปหมด จนขาวโพลน เมิ่งเฟยที่เป็นไอ้ขยะมาโดยตลอด นึกไม่ถึงเลยว่าจะกลายมาเป็นผู้จัดการเขต มีออฟฟิศส่วนตัวของตัวเองไม่พอ ยังมีรถหรู และเลขาอีกด้วย แต่ตัวเธอเองล่ะ จ
