ตะวันมาส่งคาเทียร์ที่คอนโดตอนเช้าตรู่ ตลอดทางได้ยินแต่เสียงบ่นของเธอ เพราะต้องนอนดึกตื่นเช้าแบบนี้มันไม่ใช่นิสัยของเธอ อีกอย่างวันนี้เธอก็มีเรียนบ่ายด้วย อันที่จริงถ้าได้นอนคอนโดตัวเอง ก็ไม่ต้องแหกขี้ตาตื่นเช้าขนาดนี้
“เรียนกี่โมง?”
“บ่ายโมง”ตอบส่ง ๆ ด้วยใบหน้าที่งัวเงียเต็มที่ จนคนตัวสูงนึกขำ พอจะเข้าใจว่าลูกคุณหนูแบบเธอ เรียนบ่ายแบบนี้คงไม่นิยมตื่นเช้า
“งั้นฉันเอารถเธอไปเรียนนะ แล้วจะมารับตอนเที่ยง”รถเขาจอดทิ้งไว้ที่มหาลัยตั้งแต่เมื่อวาน ตอนนี้เลยยังขับรถของเธออยู่
“แล้วถ้าพี่เตอร์เห็นล่ะ แบบนั้นไม่ปลอดภัยแน่ ๆ”
“ฉันไปจอดหลังคณะ มันไม่เห็นหรอก”เมื่อตกลงกันได้ คาเทียร์ก็ลงจากรถทันที ส่วนตะวันก็รีบขับรถไปมหาลัย วันนี้เขามีเรียนตอนเก้าโมงเช้า
08.25 น.
ตะวันขับรถถึงลานจอดรถ ก็เจอปัญหาหนัก เมื่อเขาเห็นเพื่อนสนิทของเขาคือคีริน กำลังยืนด้อม ๆ มอง ๆ อยู่ที่รถมอเตอร์ไซค์ของเขาที่จอดทิ้งไว
