“เอ่อ คุณฮันเตอร์คะ พอดีฉันมีธุระ ฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ ”
เมื่อสถานการณ์มันน่าอึดอัดเกินไป เธอไม่ควรอยู่ตรงนี้จะดีกว่า
“แต่คุณยังไม่ได้ทานอะไร ไปทานข้าวด้วยกันก่อนสิ ”
“ไม่ดีกว่าค่ะ เชิญคุณกับคุณแพตตี้ตามสบายเลยค่ะ ”
“แต่/ฮันเตอร์ เจ๊หิวมากแล้วนะ ถ้าผู้ช่วยนายอยากกลับก่อน ก็ปล่อยไปเถอะ ”
เมื่อเห็นแพตตี้เริ่มงอแงเขาก็ไม่พูดอะไรต่อ นับดาวกำถุงเสื้อผ้าแน่น รีบปลีกตัวออกมาก่อนเรียกรถกลับเพ้นท์เฮาส์
ปั้ง!!
“ฮึก!!ฮึก!!ฮึก!!”
พอกลับมาถึงห้อง ร่างบางทรุดกายบนโซฟา พร้อมสะอื้นเบาๆ ถ้าเลือกได้ เธอคงไม่ทำแบบนี้หรอก
“ไม่มีใครอยากเป็นคนไร้ค่าและผู้หญิงหิวเงินแบบที่พวกคุณพูดกันหรอก ฮือ ฮือ ฮือ เพราะโลกนี้มันไม่ยุติธรรมกับฉันต่างหาก ครั้งนึงฉันก็เคยรวย เคยเป็นคุณหนู แต่โชคชะตามันก็เล่นตก ตอนนี้ฉันกลายเป็นผู้หญิงไร้ค่าไปแล้ว ฮึก!ฮึก!ฮืออออ”
เธอตัดพ้ออย่างน้อยเนื้อต่ำใจ ทุกอย่างที่เกิดขึ้น
หนี้ก้
