“พี่ทำได้มากกว่านี้อีกนะแองจี้ และถ้ามันขืนมายุ่งกับแองจี้อีก มันต้องเจอมากกว่านี้สิบเท่า”
“แองจี้ชักกลัวพี่คริสต์แล้วล่ะค่ะ ถ้าต่อไปในอนาคตแองจี้ทำอะไรให้พี่ไม่พอใจ พี่ก็คงจะตอบแทนแองจี้แบบนี้ใช่ไหม”
“มันไม่เหมือนกันหรอกนะ”
“ไม่เหมือนกันตรงไหนคะ”
“ก็ตรง… พี่ไม่ทำร้ายคนที่พี่รัก”
อรรัมภาอมยิ้ม แสร้งหันมองไปทางอื่น และเมื่อคริสต์ขยับมามองหน้า หล่อนก็หันหนีเดินเลี่ยงไปอีกทาง ไม่อยากให้เห็นว่าตอนนี้ร้อนไปทั้งหน้า
“ว่าไง จะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ”
“ไม่มีอะไรจะพูดค่ะ เข้าใจแล้ว”
“เข้าใจว่าไง”
“ก็... เข้าใจที่พี่คริสต์พูดนั่นแหละ”
“เขินหน่อยดีไหม”
“ก็เขินอยู่” อรรัมภายิ้มและเดินไวขึ้น
“แองจี้”
คริสต์รั้งร่าวอวบอิ่มให้หยุดเดิน ฝ่ามือประคองที่ต้นแขนทั้งสองข้าง บังคับให้อรรัมภาหันมองเขา แต่หล่อนก็ยังแข็งขืนจะหันไปอีกทาง ทำให้เขาต้องหัวเราะและเป็นฝ่ายเดินมาอยู่ข้างหน้าหล่อนเสียเอง
อรรัมภา
