บทที่ 10 หนอนบ่อนไส้
1275 คำ
ร่างแบบบางนั่งหายใจเหนื่อยหอบที่เธอนั่งหายใจแบบนี้เพราะกำลังควบคุมสติของตัวเอง สถานการณ์ก่อนหน้าที่มาเฟียหนุ่มได้จัดการพวกผู้ชายพวกนั้นเสร็จเขาก็เอ่ยปากไล่ให้เธอขึ้นมานอน
ในนี้เป็นห้องรับรองแขกที่ได้ยินคนอื่นพูดมาว่าที่นี้เป็นแค่บ้านพักที่เอาไว้ใช้เมื่อมาทำงานที่โกดังแห่งนี้เท่านั้น บ้านจริง ๆ ของเขาจะอยู่อีกที่หนึ่ง แต่ที่ไหนตอนนี้เธอก็ไม่คิดที่อยากจะไป
ไหน ๆ วันนี้เธอก็มาที่โกดังตามที่ใจเธอเคยอยากมาแล้วกะจะรอเวลาให้ดึกมากกว่านี้เสียก่อน แล้วเธอจะเข้าไปสำรวจหาข้อมูลที่เธอต้องการ ไม่ว่าจะเป็นการซื้อขายและมาเฟียนั้นมีธุรกิจอะไรบ้างวันนี้เธอต้องรวบรวมเอามาทั้งหมดให้ได้ เพราะเธออยากไปให้พ้นจากสถานที่อันตรายแห่งนี้เต็มทน ยิ่งอยู่ห่างจากเขาได้เท่าไรชีวิตของเธอยิ่งปลอดภัยขึ้นเท่านั้น
เวลาตีสองกว่า ๆ ร่างบางลุกขึ้นจากเตียงและแอบย่องออกมาอย่างเงียบเฉียบที่สุด เธอมองซ้ายมองขวาเมื่อปลอดภัยจึงรีบเดินย่องออกมาท่ามกลางความเงียบเชียบที่สุด
เธอเดินเข้ามาในโกดังท้ายสุดเพราะในนี้มีหลายโกดังมาก แต่โกดังนี้เธอเข้ามากลับไม่มีอะไรมีแต่ความว่างเปล่าเธอจึงรีบเดินออกมา ตอนแรกกะจะเอามือถือมาถ่ายรูปแต่เธอไม่รู้ว่ามือถือของเธออยู่ไหน โทรศัพท์ที่แอบเอาไว้ใช้ติดต่ออีกฝ่ายเธอก็แอบเอาซ้อนไว้ที่ผับ
เมื่อโกดังนี้ไม่มีอะไรให้สืบได้เธอจึงเลือกเดินเข้ามาอีกโกดังหนึ่งและก็ต้องยิ้มออกมาเพราะที่นี่น่าจะเป็นที่ทำงานของเขาที่เอาไว้ใช้เก็บข้อมูลของลูกค้าและจำนวนสินค้า เพราะในนี้เป็นระเบียบเรียบร้อยมากมีกองเอกสารและแฟ้มต่าง ๆ อยู่ในตู้กระจก และมีห้องทำงานต่าง ๆ อย่างไม่น่าเชื่อว่าในโกดังจะมีของแบบนี้เพราะส่วนมากเอาไว้ใช้เก็บสินค้ามากกว่าเอาไว้ใช้เก็บเอกสารและทำงานออฟฟิศในนี้ เพราะมันเหมือนออฟฟิศดี ๆ นี้เอง
“มาดูกันสักตั้ง มันต้องเจออะไรที่เป็นประโยชน์บ้างแหละ” เธอว่าและหยิบแฟ้มแต่ละแฟ้มขึ้นมา ส่วนมากเธอเจาะจงเอาข้อมูลซื้อขายมากกว่า เพราะฝ่ายที่บังคับให้เธอมาแอบสอดส่องต้องการแค่ข้อมูลซื้อขาย และชื่อของลูกค้าเท่านั้น
“อ๊ะ! เจอแล้ว” เธอรีบอ่านและพยายามจดจำให้ได้มากที่สุด เมื่อได้สิ่งที่เธอต้องการจึงรีบไปดูส่วนอื่นต่อ
มือเรียวหมุนลูกบิดประตูอย่างเบามือที่สุด พอเข้ามาในนี้ค่อนข้างมืดไม่เหมือนข้างนอกที่ยังมีแสงไฟจากข้างนอกส่องผ่าน เธอจึงค่อย ๆ คลำทางไปและรู้สึกจะมีประตูอีกฝั่งจึงเปิดประตูออกไป จึงเห็นว่าเป็นทางเชื่อมออกไปข้างนอก
เธอเปิดเอาไว้แบบนั้นเพื่อต้องการให้แสงไฟส่องเข้ามา เธอจึงเริ่มหาสิ่งที่เธออยากได้ว่ามาเฟียโรคจิตคนนี้มีธุรกิจอะไรบ้าง มันน่าแปลกที่เป็นเหมือนออฟฟิศแต่มันกลับไม่มีคอมพิวเตอร์สักตัว จะมีก็แต่เอกสารที่วางไว้อย่างเป็นระเบียบ เหมือนรอให้เธอมาสืบมาค้น
“ใจเย็น ๆ นานามันคงไม่มีอะไรหรอก รีบหาข้อมูลที่จำเป็นชีวิตเฮงซวยและพี่สาวที่น่าสงสารจะได้หลุดพ้นจากไอ้พวกเวรไง”
เธอปลอบใจตัวเองและนั่งลงไปกับพื้น เมื่อรู้สึกว่ามีคนเดินตรวจอยู่ข้างนอก
“โกดังสองมันลืมปิดประตูเหรอวะ” เสียงคนด้านนอกเอ่ยถามคนที่ตรวจเวรด้วยกัน
“คงงั้นมั้ง รีบปิดแล้วไปเปลี่ยนเวรกะสามต่อเถอะ เราจะได้ไปพักกัน”
“เออ..คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง เราไปกันเถอะ” ชายสองคนปิดประตูเสร็จก็เดินออกไป เธอเงี่ยหูฟังเมื่อไม่ได้ยินเสียงเดินแล้วจึงใช้มือคลำทางอีกรอบเพราะเมื่อประตูปิดลงในนี้ก็มีแต่ความมืด
แกร๊ก!!
“เธอนี่เองสินะหนอนบ่อนไส้” เสียงเย็นยะเยือกเอ่ยขึ้นท่ามกลางความมืด
เฮือก!!
“คะ คุณฟาริส”
“วิ่งสิ ถ้าไม่อยากให้ฉันฆ่าเธอ ก็รีบวิ่งออกไปซะ” เสียงเย็นยะเยือกที่เต็มไปด้วยความสนุกเอ่ยบอก และกอดอกมองหญิงสาวที่นั่งอยู่บนพื้นที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
“แฮก แฮก!!”
ขาเรียววิ่งออกมาอย่างไม่คิดชีวิต ถึงแม้จะวิ่งให้สุดแรงยังไงก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่เดินตามมาจากข้างหลังอย่างใจเย็นไม่ห่าง
เธอวิ่งออกมาไม่คิดชีวิตและวิ่งเข้าไปในโกดังแห่งหนึ่งเพื่อไปซ่อนตัว
ตึก ตึก!!
“ฮ่า ฮ่า วิ่งเร็ว ๆ สิ วิ่งอีก” เสียงหัวเราะที่ได้ยินมันช่างน่ากลัวเสียดแทงไปยันข้างในจนขนแขนลุกไปด้วยความเสียวสันหลัง
“แฮก แฮก ไม่นะ ไม่ จะมาตายอยู่ที่นี่ไม่ได้” เสียงหายใจเหนื่อยหอบและพยายามวิ่งสุดแรงในท่ามกลางความมืด ตลอดทางที่วิ่งมาเธอชนอะไรไม่รู้ต่ออะไรมาตลอดทาง แต่ไม่คิดจะหยุดเพราะรู้อะไรมันน่ากลัวกว่าและสิ่งที่กำลังตามมานั่นมันน่ากลัวจนแทบอยากร้องไห้ให้สิ้นสติ
“ฮ่า ฮ่า ซ่อนให้ดีล่ะ” เสียงเย็นยะเยือกเอ่ยขึ้นพร้อมกับเสียงหัวเราะและเสียงผิวปากมาตลอดทาง
“แฮก แฮก ตรงนั้น” ขาเรียวเล็กรีบวิ่งไปตรงจุดมุมมืดที่แทบมองอะไรไม่เห็นถ้าไม่สังเกตให้ดี ๆ มันเป็นซอกเล็กคับแคบที่ตัวเธอสามารถเข้าไปหลบซ่อนได้
ตึก ตัก ตึก ตัก!! เสียงหัวใจที่เต้นระส่ำบวกกับเสียงฝีเท้าที่ย่างกรายเข้ามาทำให้หัวใจของเธอแทบหยุดเต้น ได้แต่นั่งภาวนาว่าอย่าให้เขาจับได้เลย เพราะครั้งล่าสุดเธอเห็นว่าเขานั่นฆ่าคนได้อย่างเยือกเย็น
เสียงผิวปากยังคงดังเข้ามาเรื่อย ๆ จนเธอต้องกลั้นหายใจเพราะกลัวเขาจะได้ยิน และเสียงฝีเท้าดังเดินเข้ามาจนใจเธอเต้นระส่ำสั่นระริกด้วยความหวาดกลัว
ตึก! ตึก! ตึก!
เสียงฝีเท้าที่ดังมาตลอดได้หยุดลง และในตอนนี้ในพื้นที่โกดังเก่า ๆ มีแต่ความเงียบ เงียบจนเธอกลัวว่าเขาจะได้ยินเสียงหายใจของเธอ
“หึ หึ อยู่นี่นี้เอง” เสียงเย็นยะเยือกเอ่ยอย่างเป็นเรื่องสนุกและกระชากร่างบางออกมา
“กรี๊ด!!”
“ฮ่า ฮ่า จับได้แล้วสนุกไหม” เสียงหัวเราะที่ดังเข้ามาในโสตประสาทแทบทำให้เธอสิ้นสติ
“บะ บอสค่ะ นานาแค่หลงทางค่ะ เลยเข้าไปในนั้นโดยไม่รู้ตัว”
“แล้ววิ่งทำไม” มาเฟียหนุ่มถามและนั่งชันเข่ามือสองข้างวางไว้ตรงหัวเข่ามองมาที่หญิงสาวนิ่ง
“ก็บอสบอกให้วิ่ง นานาก็เลยวิ่งไงคะ”
“เด็กน้อย ชอบเล่นเกมเหรอ”
“ปะ เปล่าค่ะ นานาไม่ชอบ” เธอปฏิเสธเสียงแข็งและนั่งจับหัวเข่าของตัวเองที่มีเลือดไหลออกมา
“เธอหาอันนี้อยู่เหรอ” ชายหนุ่มล้วงมือเข้าไปในเสื้อของตัวเองและกางกระดาษออกต่อหน้าเธอ
“รายชื่อลูกค้า” เธอพึมพำและต้องตาโตเพราะมันเป็นสิ่งที่เธอต้องการ
“หึ หึ I caught you สาวน้อย”
----------------------------------------------
เอาแล้ว ๆ เป็นไงต่อล่ะทีนี้
เรามาเดากันเถอะ ep ต่อไปจะรอดหรือร่วง
แต่ฟาริสเหมือนฆ่าตกรโรคจิตเลยง่ะ 555
- ผู้เขียน
