บทที่ 9 เล่นเกม

1412 คำ

นานายืนงงอึ้งกับภาพตรงหน้าเพราะที่นี่มันคือโกดังสินค้าที่เธอต้องการจะรู้ แต่วันนี้โชคเข้าข้างรึไงกันเพราะมันโผล่มาให้เห็นตรงหน้า “เออ บะ บอสค่ะที่มันคือ” เธอลองหยั่งเชิงถามถึงแม้จะรู้อาชีพของเขาคืออะไรก็ตาม แต่เพราะไม่อยากตายไวเลยทำเป็นไม่รู้เรื่องเป็นเด็กใสซื่อดีที่สุด เพราะเขาบอกแล้วเป็นโคแก่อยากกินหญ้าอ่อน ดังนั้นเธอจะเป็นหญ้าอ่อนให้เขาเอง “ที่ทำงานฉันไง” เสียงเย็นตอบกลับและนำเดินเข้าไป “ที่ทำงานงานบอสไม่ใช่ที่ผับเหรอคะ” “เธอคิดว่าฉันจะมีแค่งานนั้นงานเดียวรึไง ทำอันนั้นแค่อันเดียวคิดว่าฉันจะรวยแบบนี้รึสาวน้อย” มาเฟียหนุ่มหันมาพูดและหัวเราะในลำคอ “บอสทำอาชีพอะไรกันแน่ อย่าบอกนะว่าข้างในเป็นย***า” “มั้ง หึ หึ” โรคจิต! มันเป็นเสียงหัวเราะที่โรคจิตมาก รู้สึกไม่ดีจนอยากจะวิ่งหนีออกไปจากตรงนี้เหลือเกิน สัญชาตญาณมันบอกเธอว่าถ้าเขาเปิดประตูโกดังนั้นชีวิตของเธอคงไม่มีอีกแล้ว ครืด~~~~ “บอสค่ะ!” เธอวิ่งเข้ามาและจับชายสูทของเขาเอาไว้ แต่มือแกร่งเลื่อนเปิดประตูโกดังสินค้าแล้วเรียบร้อย และในนั้นเห็นแล้วมันชวนให้น่าอ้วกเหลือเกิน เพราะสภาพคนที่นอนสะบักสะบอมอยู่เบื้องหน้ามันช่างน่ารันทด ครั้งนี้เธอก็เห็นเลือดอีกแล้ว แต่ที่แปลกไปคือข้างหน้าเธอคิดว่าเป็นแหล่งผลิตยานรก แต่ผิดคาดเพราะมันเป็นคลังอาวุธที่มีแทบทุกชนิด ให้ตายสิผู้ชายคนนี้ยิ่งได้รู้จักยิ่งน่ากลัวสู้ให้เขาผลิตย***ามันดีเสียกว่าอีก “เป็นไงสาวน้อยข้างหน้าที่เธอเห็นมันน่าสนุกไหม” เขาหันมาถามพร้อมกับยิ้มที่เหมือนคนโรคจิต หญิงสาวยืนหายใจติดขัดพยายามนับหนึ่งถึงสิบเพื่อให้ใจเย็นลง “พานานามาเพื่อให้ทำความสะอาดเหรอคะ” เธอถามและมองรอยเลือดที่มันน่าขยะแขยงกลิ่นคาวคลุ้งมากกว่าที่ผับเป็นครั้งไหน ๆ “เปล่า แต่วันนี้ฉันพาเธอมาเล่นสนุกเฉย ๆ” “เฮ้อ เฮ้อ เล่นสนุกเหรอคะ” เธอหัวเราะแห้ง ๆ เล่นสนุกอะไรกันนี่มันโรคจิตชัด ๆ “เมธา” “ครับนาย” “ไปพาตัวมา” เสียงเย็นจนน่าขนลุกเอ่ยสั่งและกระดิกนิ้วเรียกให้หญิงสาวเดินเข้ามาหา “เธอเลือกของเล่นมาสักชิ้นสิ ชอบชิ้นไหนก็หยิบมา” มาเฟียหนุ่มพูดเสียงตื่นเต้นและส่งสายตาบังคับให้หญิงสาวเลือกอาวุธที่วางเรียงอย่างเป็นระเบียบบนโต๊ะ เธอกัดฟันเพราะยังไงก็ต้องเลือกแต่ละอย่างนี่มันของเล่นเหรอ หรือเป็นมาเฟียแล้วชอบเล่นของเล่นแบบนี้กัน ขาเรียวยืนมาหยุดตรงกลางที่อาวุธวางเรียงเอาไว้บนโต๊ะใช้สายตาสอดส่องว่าจะเลือกชิ้นไหน เพราะแต่ละชิ้นมันไม่น่าเลือกมาเล่นเลย เพราะมีแต่ของอันตรายเช่น ปืน มีด กรรไกรตัดหญ้า คีมตัดลวด เลื่อย ประแจ และค้อน และมีอย่างอื่น แล้วเธอจะเลือกอะไรได้ จึงตัดสินใจหยิบคีมตัดลวดขึ้นมาเพราะคิดว่ามันดูอันตรายน้อยที่สุดในบรรดาของอย่างอื่น “หึ เลือกได้น่ารักเหมาะกับเธอดี” มือหนารับคีมตัดลวดที่หญิงสาวส่งให้มาถือไว้ และใช้เคาะกับมือไปมาและผิวปากฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี “บอสค่ะ แล้วนานาต้องทำอะไรอีก” เธอถามด้วยหัวใจที่เต้นแทบกระดอนออกมานอกอก เธอกลัวว่าเขาจะให้เธอเห็นอะไรพิเรนทร์ ๆ อีก เพราะถ้าให้เธอยืนดูเขาฆ่าคนอีกเธอคงรับไม่ไหวแน่ “ชู่ว์~~ เงียบ ๆ แล้วรอดูอย่างเดียว มานั่งนี่สิ” มือหนาตบที่นั่งด้านข้างและแสยะยิ้มให้จนน่าขนลุก และเขาฉีกยิ้มกว้างเมื่อเมธาพาผู้ชายสองคนเข้ามา อะไรกันอีกยังจะพาเข้ามาอีกเหรอ แล้วผู้ชายที่นอนหมดสภาพบนพื้นห้าคนนี้ล่ะคืออะไร “ดูนะสาวน้อย มันจะสนุกจนเธอลืมไม่ลงเลยล่ะ” เขาแสยะยิ้มบอกและลุกขึ้นเดินไปหาผู้ชายสองคนที่โดนจับมัดมือและมัดขาเอาไว้ กึด กึด!! “อ๊าก!!” เสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดเมื่อเขาใช้อาวุธที่หญิงสาวเป็นคนเลือกกับมือคีบดึงฟันหน้าของผู้ชายคนนั้นออก “ฮึก” เธอสะดุ้งและปิดตาลงด้วยความหวาดกลัวและเสียวกับภาพตรงหน้า แต่มือเปื้อนเลือดกลับมาบังคับให้เธอลืมตาขึ้น “ห้ามหลับตาเด็กน้อย เธอต้องนั่งดูฉันเล่น ห้ามกะพริบตาแม้แต่สักนาทีเดียวเข้าใจไหม” เสียงเขาไม่ได้ดุ แต่มันกลับน่ากลัวจนเธอต้องพยักหน้ารับและตอบกลับไปด้วยความหวาดกลัว “ค่ะ” เธอตอบตกลงด้วยน้ำเสียงที่สั่น มาเฟียหนุ่มจึงคลี่ยิ้มพึงพอใจออกมา กึด กึด!! “อ๊าก อ๊าก เจ็บ พะ พอแล้ว อ๊าก” หญิงสาวนั่งดูภาพตรงหน้าหยาดน้ำตาเกือบจะไหลออกมาแต่เธอเช็ดเอาไว้ได้ทัน เม้มปากและกำมือของตัวเองไว้แน่น ภาพตรงหน้าของเธอผู้ชายคนนั้นดูน่าสงสารมาก ผู้ชายอีกคนหนึ่งก็มองมาทางเธอด้วยสายตาที่เหมือนจะอ้อนวอนอยากให้เธอช่วย แล้วเธอจะไปช่วยอะไรได้ ขนาดชีวิตตัวเองยังเอาไม่รอด “หมดสนุกแล้วสิ เพราะไม่มีอะไรจะถอนแล้ว” มาเฟียหนุ่มยืนขึ้นเสยผมและมือก็มีเลือดอยู่เต็มมือ ตาคมตวัดมามองหญิงสาวนิ่ง นานาจึงสะดุ้งตกใจและนั่งตัวแข็งทื่อ “เมธาสาวน้อยนั่งดูทุกช็อตไม่พลาดสักวินาทีเดียวใช่ไหม” “ใช่ครับนาย” เมธาตวัดสายตาเยือกเย็นมองมาที่เธอเล็กน้อยและตอบความเป็นจริงให้ผู้เป็นนายฟัง “ดีมาก นานาตอนนี้ฉันอยากได้ของเล่นชิ้นใหม่ เธอดูผู้ชายคนนี้สินอนมองและรู้ว่าฉันจะทำอะไรมันเลยไม่ตื่นเต้นเหมือนกับคนแรกเลย” เขาแสยะยิ้มบอกและมองผู้ชายคนที่เขาถอนฟันแทบไม่มีเหลืออยู่ในปาก เล็บมือเล็บเท้าเขาก็ถอนดึงไม่มีเหรอ “อยากให้นานาเลือกของเล่นชิ้นใหม่ให้ใช่ไหมคะ” ชายหนุ่มพยักหน้าและยืนดูว่าหญิงสาวจะเลือกอะไรถ้าเธอฉลาดเขาจะปล่อยให้เธอมีชีวิตรอดไปอีกวัน นานาเดินเข้ามาหยุดดูอาวุธตรงหน้าและสายตามองไปที่ผู้ชายที่นอนจับมัดอยู่เขาส่งสายตาเว้าวอนให้ช่วยเขาหลุดพ้นจากความเจ็บปวดนี้ แต่...ขอโทษด้วยเธอเองก็ไม่อยากตายเช่นกัน ขืนเลือกอันที่ฆ่าชีวิตของเขาได้ง่าย จะเป็นชีวิตของเธอเองที่สั้น เธอดูออกว่ามาเฟียโรคจิตนั้นต้องการอะไร เขาต้องการความสนุกและตื่นเต้นขืนเธอน่าเบื่อเขาคงหมดสนุกและเมื่อนั้นเธอคงหมดประโยชน์และฆ่าเธอทิ้งแน่นอน ตัดสินใจได้เธอจึงหยิบเลื่อยขึ้นมาและเดินมาส่งให้กับเขาด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง แม้ในใจแทบอยากจะร้องไห้ เพราะเหมือนเธอเป็นคนฆ่าเขาเองกับมือ “สาวน้อยเธอนี่ฉลาดจริง ๆ” มาเฟียหนุ่มพูดชมจากใจจริง และเพราะเธอฉลาดแบบนี้เขาจึงยังฆ่าเธอไม่ได้ “ได้โปรดครับ พวกผมบอกคุณไปหมดทุกอย่างแล้ว ไหนบอกจะปล่อยผมไปไง” เสียงร้องขอความเห็นใจมันช่างดูน่าสงสารและกัดกินใจเหลือเกิน เขาดูหมดสิ้นหนทางเหลือเกิน และส่งสายตามองมาที่เธออย่างน่าสงสาร “ได้เวลามาเล่นของเล่นชิ้นใหม่แล้ว” มาเฟียหนุ่มพูดและหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง และใช้เลื่อยมาเลื่อยนิ้วของผู้ชายคนนั้นออกมาทีละนิ้วจนครบทุกนิ้ว เธออยากจะอาเจียนกับภาพตรงหน้าเหลือเกิน ชีวิตของเธอทำไมต้องมาเจออะไรเฮงซวยแบบนี้ด้วย ให้ตายเถอะ -------------------------------------------- ฟาริสแกโหดและโรคจิตมาก นานาเธอจะรอดไหมเนี่ย เพราะอิพี่มันดักทุกทางเลย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more