บทที่ 8 Game On
1410 คำ
“คุณพี่การ์ดหนูจะเข้าไปทำงานค่ะมากันหนูเอาไว้ทำไม” นานาร้องโวยวายเมื่อเธอมาถึงที่ทำงานแต่เข้าไปไม่ได้เพราะการ์ดตรวจบัตรไม่ให้เข้าไป
“รอก่อน” ชายร่างกำยำพูดสั้น ๆ และมองมาทางหญิงสาวด้วยใบหน้าที่ถมึงทึงน่ากลัว
ร่างเล็กได้แต่ยืนสั่นด้วยหัวใจที่เต้นตึกตักไปด้วยความหวาดกลัว เพราะกลัวฝั่งนี้จับได้ว่าเธอคือหนอนบ่อนไส้
“ให้หนูรออะไรเดี๋ยวหนูไปทำงานสายแล้วโดนไล่ออกจะทำยังไงล่ะพี่” ถึงแม้จะกลัวแต่เธอยังทำใจดีสู้เสือถามออกไปอย่างไม่ยอมแพ้
“ก็บอกให้รอก่อน น้องพูดไม่รู้เรื่องเหรอ” ครั้งนี้นานาเลือกที่จะเงียบและไม่ถามซอกแซกอีก เพราะสายตาของการ์ดมันน่ากลัวมาก
“ตามมา” ไม่นานการ์ดอีกคนก็เดินมาหาเธอและเรียกให้เดินตามไป
เขาจะพาฉันไปฆ่าหรือไงกัน
ใจก็กลัวแต่ก็เลือกที่จะเดินตามออกไปเงียบ ๆ หลังร้าน ค่อยหาทางหนีเมื่อมีโอกาสดี ๆ
เธอเดินมาสักพักก็เห็นรถ BMW สีดำเงาวับขนาดอยู่ที่มืดยังรู้ว่ารถคันนี้สะอาดเอี่ยมขนาดไหน เขาคงไม่จับเธอไปฆ่าหรอกมั้ง เพราะรถมันดูดีเกินไปที่จะจับตัวเธอไปฆ่าหมกศพในรถ
“ขึ้นไปบอสรอเธออยู่” เสียงแข็งกระด้างเอ่ยบอกและผลักร่างบางเข้าไป ผลักเพียงนิดเดียวคนตัวเล็ก ๆ อย่างเธอหน้าก็แทบคะมำ
“เห็นตัวเล็ก ๆ แบบนี้เธอก็แอบหนักอยู่นะสาวน้อย”
ใบหน้าสวยรีบเงยหน้ามองเมื่อเธอจำได้ว่านี่คือเสียงใคร
“บอส!” ตาเธอโตเท่าไข่ห่านเมื่อรู้ว่าตอนนี้กำลังนอนทับบนขาแกร่งของเขาอยู่จึงรีบเด้งตัวขึ้น แต่มือหนากลับจับเธอกดลงไปที่เดิม
“อ๊ะ!” เธอร้องด้วยความตกใจเมื่อใบหน้าเธออยู่ตรงหว่างขาของเขาอย่างพอดิบพอดี และมีดุ้นแข็ง ๆ ทิ่มเข้ามาที่หน้าของเธอเต็ม ๆ
นานาตัวแข็งทื่อและเม้มปากแน่น ตาคอยกลอกไปมาเพราะไม่รู้จะคลี่คลายสถานการณ์นี้ยังไง
“ออกรถ” เสียงกังวานเอ่ยสั่งอย่างทรงอำนาจ ไม่นานรถก็เคลื่อนตัวออกอย่างระมัดระวัง
“บะ บอสค่ะ ขอนานาลุกขึ้นนั่งดี ๆ หน่อยได้ไหมคะ” เธอทำตัวเล็กที่สุดเท่าที่จะเล็กได้ และเอ่ยเสียงเบาหวิวแทบจะไม่ได้ยิน
“เธอว่าอะไรนะสาวน้อย ฉันไม่ได้ยินเลย” ไหมคะริสเอ่ยแกล้ง และใช้นิ้วไล่สัมผัสตรงบั้นท้ายสวย
“อ๊ะ! ยะ อย่านะ นานาอยากลุกขึ้นนั่ง” เธอตะโกนออกมาด้วยความตกใจและบวกกับความเขินอายใบหน้าแดงซ่านอย่างเห็นได้ชัด
“ก็นั่งสิใครเขาห้ามเธอ” มาเฟียหนุ่มบอกและจับร่างเล็กขึ้นนั่งแต่เป็นนั่งตรงหว่างขาเขาแทน
‘นี่มันอะไรกันเนี่ย’ หญิงสาวได้แต่คร่ำครวญในใจไม่เข้าใจมาเฟียโรคจิตนี่ต้องการอะไรจากเธอ หรือเขาแค่โรคจิตที่อยากแอ้มเด็กเฉย ๆ หรืออย่างไง เจอเธอแต่ละครั้งต้องถึงเนื้อถึงตัวตลอด
“นั่งเฉย ๆ จะขยุกขยิกทำไม”
“บะ บอสค่ะ เราจะไปไหนกันค่ะ”
“พาเธอไปฆ่านะสิ” เสียงเย็นเอ่ยบอก หญิงสาวมองหน้าหล่อเหลาของเขาที่นิ่งเรียบจนน่าใจหาย
“อะ อะไรกันค่ะ บอสก็มีอารมณ์ขันเหมือนกันนะคะเนี่ย แฮะ แฮะ” เธอได้แต่หัวเราะแห้ง ๆ หน้ายิ่งเสียเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นปากหยักคลี่ยิ้มมุมปาก
เอาตรง ๆ มาเฟียตรงหน้าฉันนี่หล่อนะ ไม่ใช่หล่อธรรมดาแต่หล่อมาก หล่อจนต้องหันมามองซ้ำ แต่ความหล่อมันก็ไม่ช่วยอะไรเลยจริง ๆ กับสิ่งที่ฉันได้เห็นมา เพราะเขาค่อนข้างอำมหิตจนไม่มีใครกล้าคิด ฆ่าคนให้เห็นมาตั้งสองครั้ง หรือเป็นเพราะฉันเห็นเขาฆ่าคนเลยคิดที่จะพาไปฆ่าปิดปาก
“เธอบอกเธออายุ 20 ทำไมหน้าเธอเหมือนคนอายุ 15 เลยล่ะเด็กน้อย” ขนอ่อนตั้งชูชันเมื่อเสียงทุ้มเอ่ยกระซิบที่ข้างหูเล็ก
“บอสมากระซิบแบบนี้มันขนลุกนะคะ” เธอบอกด้วยตัวที่เกร็งแทบจากสลายหายไปจากตรงนี้
“ฉันค่อนข้างถูกใจเธอมาเป็นคนของฉันดีไหมนานา”
หญิงสาวหูผึ่งทันทีเมื่อเขายื่นข้อเสนอที่มันหอมหวานแบบนี้ แบบนี้มันก็เข้าใกล้เขามากขึ้นนะสิ จะสืบอะไรมันก็ง่าย
แต่....เดี๋ยวก่อนไม่ใช่เขาแกล้งยื่นแบบนี้แล้วฆ่าเธอปิดปากทีหลังล่ะ
“ไงสนใจไหม อยู่กับฉันเธอไม่มีอดตาย”
“เออ เป็นคนของบอสต้องทำอะไรบ้างคะ” เธอถามเสียงอ้อมแอ้มและเงยหน้ามองใบหน้าที่หล่อเหลาจนเธอเองเขินอายจนต้องหลบสายตาลงต่ำ
“คอยอยู่ใกล้ ๆ ฉัน เวลาฉันฆ่าคนเธอก็ขึ้นมาจัดการแบบที่เคยทำ”
หน้าสวยซีดขึ้นมาทันทีเมื่อรู้จุดประสงค์ของเขา
“บอสค่ะ บอสไม่ต้องกังวลว่านานาจะเอาเรื่องนี้มา แบล็กเมลบอสทีหลังหรอกนะคะ เพราะนานาเองก็ไม่อยากตายก่อนวัยอันควร”
“ฮ่า ฮ่า”
บ้ารึไงฉันพูดอะไรตลกไปเขาถึงได้มาหัวเราะแบบนี้ มันหน้าสิ่วหน้าขวานนะ ฉันเองก็ไม่ใช่คนโง่ที่จะปากสว่างพูดอะไรโง่ ๆ ออกไป
ชายหนุ่มหัวเราะและพลางคิดทำไมหญิงสาวตรงหน้านี้ช่างไร้เดียงสาได้ถึงขนาดนี้ ไร้เดียงสาจนน่ามาจับบีบคอให้ตาย
“เธอทำท่ากลัวฉัน แต่ก็พูดจาฉะฉานอย่างไม่กลัวตายเลยนะนานา”
“ขอโทษค่ะถ้าทำกิริยาไม่ดีต่อสายตาของบอส”
“หึ หึ เถียงคำไม่ตกฟาก”
“บอสค่ะ”
“ว่า” เสียงขรึมเอ่ยถามแต่มือก็คอยลูบวนที่ขาเนียนสวยที่ยังจับเธอนั่งบนตักแกร่งของตัวเอง
“ทำไมบอสต้องคอยถึงเนื้อถึงตัวนานาตลอดเลยละคะ” เธอถามออกไปในที่สุดเพราะรู้สึกอึดอัดจริง ๆ
“โคแก่ก็อยากกินหญ้าอ่อนกันทั้งนั้นแหละสาวน้อย”
ฮะ! อีตามาเฟียโรคจิตนี่อย่าได้คิดจะได้มาแอ้มความบริสุทธิ์ของฉันเชี่ยว
“หึ หึ ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกสาวน้อย ก็แค่อยากสัมผัสเล่น ๆ แค่นั้น”
“ค่ะ” เธอจะเชื่อก็แล้วกันถึงแม้จะคิดแบบนั้น แต่มือของเขาก็ยังลูบคล้ำเล่นไม่หยุด เขาบอกไม่ทำอะไรหรอกแต่ที่พูดมามันก็น่าหวาดเสียวมากพอแล้วนะ
บ้าจริง
“บอสจะพานานาไปไหนคะ” เมื่อนั่งเงียบมาได้สักพักและทนให้เขาลูบคล้ำมาเป็นเวลานานจึงตัดสินใจถามออกมาอีกครั้งถึงจุดหมายปลายทาง
“ไปเก็บหนี้” เสียงขรึมเอ่ยบอกแต่สายตากับเจ้าเล่ห์อันตรายที่สุด
“เพราะอยากให้นานามาเป็นของบอสเลยพามาด้วยใช่ไหมคะ”
“ใช่ฉันหนีบเธอมาด้วยเพื่อคลายเครียดไง เวลาฉันเล่นอะไรสนุก ๆ จบแล้วมันมักจะเครียดและน่าเบื่ออยู่เสมอ” เสียงราบเรียบเอ่ยพูดและจับหญิงสาวนั่งลงที่เบาะข้างตัวและเอามือมาพาดไหล่เล็กแทน
ฉันอยากจะบ้าตายจริง ๆ นี่มันอะไรอีก ฉันควรจัดการสถานการณ์นี้ยังไงดี หรือเขาพยายามทำแบบนี้เพราะอยากแอ้มเด็กจริง ๆ แต่พูดก็พูดเถอะ ผู้หญิงสาว ๆ สวย ๆ มีเยอะแยะแค่เขากระดิกนิ้วก็มาอยู่ตรงหน้าแล้ว แต่กลับเอาคนอย่างฉันมามันไม่ปกติเสียจริง ๆ
ร่างเล็กถอนหายใจอย่างคิดหนัก ชายหนุ่มเหลือบมองและแสยะยิ้มอย่างนึกสนุก
-------------------------------------
นานาเธอไม่ทันคนเจ้าเล่ห์เลยนะ
ถูกแล้วอีพี่มันจ้องจะกินเธอจ๊ะ
พูดซะขนาดนั้น โคแก่มันชอบกินหญ้าอ่อน
รุ่นพ่อก็ชอบกินเด็ก มารุ่นลูก ลูกกินเด็กกว่าอีก 5555
เรื่องพ่อ Secret Love เมียลับของนายมาเฟีย ค่ะ
เผื่อจะไปตามอ่านกัน ^^
- ผู้เขียน
