บทนำ
392 คำ
แกร๊ก!!
“เธอนี่เองสินะหนอนบ่อนไส้” เสียงเย็นยะเยือกเอ่ยขึ้นท่ามกลางความมืด
เฮือก!!
“คะ คุณฟาริส”
“วิ่งสิ ถ้าไม่อยากให้ฉันฆ่าเธอ ก็รีบวิ่งออกไปซะ” เสียงเย็นยะเยือกที่เต็มไปด้วยความสนุกเอ่ยบอก และกอดอกมองหญิงสาวที่นั่งอยู่บนพื้นที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
“แฮ่ก แฮ่ก!!” ขาเรียววิ่งออกมาอย่างไม่คิดชีวิต ถึงแม้จะวิ่งให้สุดแรงยังไงยังคงได้ยินเสียงฝีเท้าที่เดินตามมาจากข้างหลังอย่างใจเย็นไม่ห่าง
ตึก ตึก!!
“ฮ่า ฮ่า วิ่งเร็วๆ สิ วิ่งอีก” เสียงหัวเราะที่ได้ยินมันช่างน่ากลัวเสียดแทงไปยันข้างในใจจนขนแขนลุกไปด้วยความเสียวสันหลัง
“แฮ่ก แฮ่ก ไม่นะ ไม่ จะมาตายอยู่ที่นี่ไม่ได้” เสียงหายใจเหนื่อยหอบและพยายามวิ่งสุดแรงในท่ามกลางความมืด ตลอดทางที่วิ่งมาเธอชนอะไรไม่รู้ต่ออะไรมาตลอดทาง แต่ไม่คิดจะหยุดเพราะรู้อะไรมันน่ากลัวกว่าและสิ่งที่กำลังตามมานั่นมันน่ากลัวจนแทบอยากร้องไห้ให้สิ้นสติ
“ฮ่า ฮ่า ซ่อนให้ดีล่ะ” เสียงเย็นยะเยือกเอ่ยขึ้นพร้อมกับเสียงหัวเราะและเสียงผิวปากมาตลอดทาง
“แฮ่ก แฮ่ก ตรงนั้น” ขาเรียวเล็กรีบวิ่งไปตรงจุดมุมมืดที่แทบมองอะไรไม่เห็นถ้าไม่สังเกตให้ดี ๆ มันเป็นซอกเล็ก ๆ ที่ตัวเธอสามารถเข้าไปหลบซ่อนได้
ตึก ตัก ตึก ตัก!! เสียงหัวใจที่เต้นระส่ำบวกกับเสียงฝีเท้าที่ย่างกรายเข้ามาทำให้หัวใจของเธอแทบหยุดเต้น ได้แต่นั่งภาวนาว่าอย่าให้เขาจับได้เลย เพราะครั้งล่าสุดเธอเคยเห็นว่าเขานั่นฆ่าคนได้อย่างเยือกเย็น
เสียงผิวปากยังคงดังเข้ามาเรื่อย ๆ จนเธอต้องกลั้นหายใจเพราะกลัวเขาจะได้ยิน และเสียงฝีเท้าดังเดินเข้ามาจนใจเธอเต้นระส่ำไม่หยุด
ตึก ตึก ตึก!
เสียงฝีเท่าที่ดังมาตลอดได้หยุดลง และในตอนนี้ในพื้นที่โกดังเก่า ๆ มีแต่ความเงียบ เงียบจนเธอกลัวว่าเขาจะได้ยินเสียงหายใจของเธอ
“หึ หึ อยู่นี่นี้เอง” เสียงเย็นยะเยือกเอ่ยอย่างเป็นเรื่องสนุกและกระชากร่างบางออกมา
“กรี๊ด!!”
-----------------------------------------------
บอกแล้วว่าเลี้ยงเมียด้วยลำแข้ง
- ผู้เขียน
