เย็นวันหนึ่งหลังจากที่พลอยไพลินกลับมาจากมหาวิทยาลัย เมื่อเธอเปิดประตูเข้ามาในห้อง ใบหน้าสวยก็ชะงักไปก่อนที่ความโกรธจะเข้ามาแทนที่ เพราะในห้องของเรย์มีผู้หญิงหน้าตาสะสวยอยู่ในนั้นถึงสี่คน พลอยไพลินรีบสาวเท้าเดินไปหาร่างสูงที่ยืนอยู่ริมหน้าต่าง ก่อนที่มือบางจะกระชากเขาให้หันกลับมาหาเธอด้วยความโกรธ
"ผู้หญิงพวกนี้คือใครคะแด๊ดดี้"
พลอยไพลินถามเรย์ด้วยความไม่พอใจ ในขณะที่เรย์ขมวดคิ้วมุ่นด้วยความแปลกใจกับอาการโมโหของคนตรงหน้า ใบหน้าสวยที่ชอบยิ้มหวานให้เขามาวันนี้กลับบูดบึ้ง จนเขาแอบหลุดยิ้มออกมาน้อย ๆ
นี่อย่าบอกนะว่ากำลังหึงเขาอยู่ พลอยไพลินเมื่อเห็นเรย์ยิ้มออกมาอย่างไม่สะทกสะท้าน ก็ฟาดฝ่ามือลงบนกล้ามแน่น ๆ นั้นอย่างแรงเรียกรอยยิ้มจากช่างแต่งหน้าและช่างทำผมที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ ได้เป็นอย่างดี
"ช่างแต่งหน้าทำผมน่ะ"
คำตอบของเรย์ทำเอามือที่วางอยู่บนแขนแกร่งค่อย ๆ ดึงกลับมาคืนและทิ้งลงข้างลำตัวด้วย
