เวลาผ่านไปถึงสองวันเรย์ก็ยังคงไม่ฟื้นขึ้นมา พลอยไพลินได้แต่คอยเฝ้าอยู่ข้างเตียงไม่ห่าง โดยที่เธอแทบไม่ได้พักผ่อนเลยเพราะกลัวว่าคนป่วยจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาแล้วไม่เจอใคร
ใบหน้าที่เคยสวยสดใสยามนี้กลับซีดเซียวแถมยังอ่อนเพลียจนแทบไร้เรี่ยวแรง เพราะพลอยไพลินแทบจะไม่แตะอาหารเลยจนเพื่อน ๆ ต้องพากันขอร้องให้เธอกินบ้างและวันนี้ก็เช่นกัน เมื่อเบลล่าพยายามขอร้องให้เพื่อนสาวกินมื้อเที่ยงสักนิดก็ยังดี
“อีพลอยมื้อเช้ามึงก็ไม่ยอมกิน นี่เที่ยงแล้วกินข้าวสักหน่อยเถอะ”
เบลล่าขอร้องเพื่อนด้วยความเป็นห่วง เมื่อพลอยไพลินเอาแต่นั่งกุมมือเรย์ไม่ยอมนอนพักผ่อนหรือกินข้าวเลยแม้แต่น้อย ร่างเล็กหันมามองเพื่อนที่ต่างมองมาที่เธอด้วยความเป็นห่วง ก่อนที่เธอจะยกมือของคนป่วยมาแนบใบหน้าเอาไว้พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่
“พวกมึงกูกินข้าวไม่ลงจริง ๆ แด๊ดดี้ไม่ยอมฟื้นขึ้นมาคุยกับกูเลย กูคิดถึงแด๊ดดี้ใจกูจะขาดอ
