“กินเยอะ ๆ นะคะแด๊ดดี้ ส้มหวานมาก ๆ พลอยตั้งใจเลือกลูกที่หวานที่สุดมาให้แด๊ดดี้โดยเฉพาะเลยค่ะ”
พลอยไพลินบอกเรย์เสียงหวาน ก่อนที่จะหยิบส้มขึ้นจ่อที่ริมฝีปากของเรย์ที่อ้าปากรับส้มจากมือเล็กด้วยหน้าตาอิ่มเอิบเต็มไปด้วยความสุข เพราะตั้งแต่ที่เขาย้ายกลับมารักษาตัวที่กรุงเทพ พลอยไพลินก็คอยอยู่เคียงข้างและดูแลเขาในทุก ๆ วันทำให้อาการของเขาดีวันดีคืนเพราะได้กำลังใจที่ดีจากคนที่รัก
“พลอยก็กินด้วยสิ”
สรรพนามที่เรียกขานเธอและคำพูดที่เปลี่ยนไป ทำเอาพลอยไพลินถึงกับชะงักไปเล็กน้อย เพราะปกติเรย์ไม่เคยพูดกับเธอแบบเรียกชื่อเล่นของเธอเลย แต่มาวันนี้เขากลับเรียกด้วยแววตาที่อ่อนโยน มันทำให้คนตัวเล็กอดรู้สึกดีใจไม่ได้...ใจฟูไปหมดแล้ว
“แค่ได้นั่งมองแด๊ดดี้กินพลอยก็มีความสุขแล้วค่ะ พลอยอยากให้แด๊ดดี้รีบหายกลับบ้านของเราไว ๆ”
คำพูดของพลอยไพลินทำให้เรย์ยิ้มอออกมาน้อย ๆ เพราะแววตาของเธอนั้นบอกกับเขาว่า เธอปราร
