หลายวันต่อมา...
แผลฉันดีขึ้นมาก มีเพียงอาการตึงๆเล็กน้อยเท่านั้น ฉันเริ่มกลับมาทำอาหารและไปรับส่งนำทัพกับทิศเหนือเหมือนเดิมแล้ว ก่อนหน้านี้เฮียเพทายกับลูกน้องคนสนิทรับหน้าที่นี้แทน
ส่วนเรื่องแผลเป็นไม่ใช่ปัญหาซื้อยาซื้อครีมมาทาเดี๋ยวก็หาย เย็นนี้พี่อ้อนก็จะกลับมาจากต่างจังหวัดแล้ว ฉันจะมีคนช่วยดูแลเด็กชายฝาแฝดเหมือนเดิม
"หม่าม้าครับ ทัพอึดอัด" ระหว่างนั่งรถมาโรงเรียนนำทัพเอ่ยขึ้น มือป้อมดึงทึ้งเสื้อนักเรียนจนยับย่นด้วยท่าทีหงุดหงิด
"เป็นอะไรไปคะ หื้ม?" อัญญาเหลือบสายตามองนำทัพสลับกับถนนเบื้องหน้า ฉันขับรถมาส่งเด็กน้อยด้วยตัวเอง นำทัพนั่งเบาะด้านข้าง ส่วนทิศเหนือนั่งข้างหลังและตอนเย็นทั้งคู่จะสลับที่นั่งกันเป็นแบบนี้ทุกวัน
"ทัพทานเยอะเกินไปครับ" เสียงเล็กเอ่ยเนือยๆ ทำหน้าเศร้า"แต่ทัพอยากทานเยอะๆเพราะอาหารอร่อย" ประโยคหลังทำอัญญายิ้มกว้าง เด็กแฝดน่ารักกับฉันตลอด แบบนี้ไม่ให้รักได้ไง
"
