“มึงว่าหลังจากคืนนั้นไอ้ทามมันวุ่นวายกับเมียมันมากกว่าเดิมไหมวะ แบบว่าเหมือนมันพยายามเข้าใกล้เมียมันอะ อย่างวันนี้มันก็จดจ่อแต่กับโทรศัพท์ทั้งวันเลยแม้กระทั่งตอนอาจารย์สอนมันก็ไม่เว้น”
“มึงใช้คำว่าหวงเมียก็จบแล้วไอ้แปลนจะสาธยายให้เปลืองน้ำลายทำไมวะ...แล้วไอ้เหี้ยทามอะมึงดูไม่ออกเหรอว่ามันหวงน้ำพิ้งค์ตั้งแต่วันที่พาไปแนะนำกับพวกเราตอนนั้นแล้ว ยิ่งตอนนี้ได้เป็นผัวเมียกันแล้ว มันก็เป็นธรรมดาของคนแอบชอบมานานอย่างมันที่จะยิ่งแสดงออกมากขึ้นกว่าเดิม”
สองเพื่อนสนิทของทามไทอย่างตฤณและแปลนที่นั่งกอดอกพิงโต๊ะประชุมอยู่ข้างนอกห้องกำลังพูดคุยกันขณะที่สายตากำลังจับจ้องไปที่เพื่อนสนิทอย่างทามไท ซึ่งกำลังนั่งทำงานอยู่ในห้องประจำตำแหน่งเฮดว้ากกับน้ำพิ้งค์โดยที่ไม่รู้ว่าตอนนี้กำลังถูกเพื่อนสนิทข้างนอกห้องนินทาอยู่
แต่ที่ทำให้แปลนถึงกับหันขวับไปมองตฤณนั้นเห็นทีจะเป็นท้ายประโยคของเพื่อนที่น่าตกใจ
“มึงรู้เ
